(Please scroll down for an English translation)
De dames van de nacht
In Japan was er in het verleden geen taboe op prostitutie. In het Yoshiwara district in Tokyo waren de ‘dames van de nacht’ in de duizenden aan de slag om de Japanse mannen (en hier en daar een gaijin) te entertainen. In het begin van de 17e eeuw was prostitutie al groot in Japan, maar pas in 1617 werd er besloten door de huidige shougun Tokugawa Hidetada, dat alle vormen van entertainment bij elkaar in één district geplaatst moesten worden om dit beter te kunnen beheersen. Uiteraard trekt zo’n ‘wereld van de nacht’ veel criminaliteit aan, daarom werd er een speciale plek hiervoor ingericht die werd ommuurd en waarvan de poort ‘s nachts werd afgesloten en van 24 uur bewaking werd voorzien. Een andere maatregel tegen criminaliteit was de regel dat alle samurais hun wapens moesten afdoen voordat ze naar binnen mogen. (burgers waren niet toegestaan om wapens te dragen).
Hoe kwam je in het district terecht?
In 1893, tijdens het hoogtepunt van de Yoshiwara wijk, leefden en werkten er een 9000 vrouwen in het Yoshiwara disctrict.
Families die grote leningen hadden, wilden nog wel eens een zoon of dochter verkopen aan het Yoshiwara district. Ook families waarvan de man weduwenaar was geworden en het niet aankon om in zijn eentje voor de zorg van de kinderen te dragen, wilde nog wel eens zijn kinderen verkopen. Op een gegeven moment was de behoefte aan ‘nieuw bloed’ zo groot, dat er zelfs ronselaars aan de slag waren om de armen wijken af te gaan om mensen te overtuigen hun kinderen te verkopen aan de theehuizen en theaters.
Wat gebeurden er met kinderen in het Yoshiwara district?
De meeste kinderen waren in de leeftijd van 7-12 jaar toen ze begonnen met werken in het Yoshiwara district, hoewel het niet ongebruikelijk was om kinderen te zien die zo rond de vier jaar oud waren. Afhankelijk van hoe knap een jongen of meisje was, werden ze op verschillende wijze ingezet. Tot de leeftijd van 12 jaar, waren ze vaak een manusje van alles en werden met name gebruikt voor schoonmaakklusjes zoals het legen van de toilet emmers. Kinderen van 12 jaar en ouder begonnen de volgende trainingen:
Als een meisje knap was, dan startte ze vaak haar opleiding bij een theehuis waar ze werd getraind tot geisha. Echter, een leerling geisha (maiko genaamd) moest niet alleen knap zijn, maar moest ook nog over een heleboel andere kwaliteiten beschikken. Geisha’s waren namelijk gezelschapsdames die bedoeld waren om mannen te entertainen. Om de aandacht van een man vast te kunnen houden, moest de geisha intelligent zijn, sociaal, spontaan, maar toch ook heel beleefd, goed zijn in het vleien van haar gasten en moest ze expert zijn in de kunst van het shamisen spelen (een soort van Japans snaar instrument) kunnen dansen, speciale (drink) spelletjes kunnen spelen, saké op de juiste wijze kunnen inschenken, verhalen kunnen vertellen, een theeceremonie uit kunnen oefenen en grapjes kunnen maken om maar wat te noemen. Vaak waren zij ook geschoold in de bloemschikkunst (Ikebana) en calligrafie (shodou).
Vanwege deze hoge eisen, waren niet alle knappe meisjes geschikt voor de training van maiko en het kwam regelmatig voor dat zo’n meisje haar training niet kon afmaken en werd doorverkocht aan een ander theehuis om een yūjo of netsuyoujin te worden. Dit waren de prostituees in het Yoshiwara district.
De hiërarchie in het theehuis
Meisjes die niet werkten als maiko of geisha en daardoor vaak eindigden als netsuyoujin (prostituee) en waren in verschillende klasses opgedeeld, zowel naar leeftijd als naar status. De tayū (太夫) was de hoogste rank. Deze dame werd geschikt bevonden om omgang te hebben met hoog geplaatste mannen in Japan zoals de daimyo. Hierna kwam de Oiran, en daarna de koshi (格子). Dit waren de drie top dames in het Yoshiwara district en waren net als de geisha’s, getraind in de kunsten zoals bloemschikkunst, de theeseremonie en shodou en konden vaak ook spellen als go spelen. De mooiste en hoogst geplaatste yūjo (遊女) of prostituee, trad jaarlijks op in een speciale processie die heel populair was en waar vele menesn op af kwamen om te zien. Deze dame had speciale hele hoge slippers aan die lastig waren om op voort te bewegen. Er hoorde een speciale manier van lopen bij het dragen van deze slippers.
Ladies of the night on display in the Yoshiwara district
Oiran
Later kwamen de hogere titels overigens te vervallen en werd alles onder de noemer oiran geplaatst. Hoewel het een hele eer was om een oiran te zijn, en deze vrouwen meer vrijheid hadden in het weigeren van bepaalde clienten als hen dit niet aan stond, was er ook een keerzijde aan deze titel. De Yoshiwara wereld werd beheerst door de mode en de Oiran moest er fantastisch uitzien. Zij was de pin-up van het toenmalige Edo en moest de laatste mode dragen in zowel haar kimono, obi (de strik of knoop waarmee de kimono wordt vastgehouden) en natuurlijk haar haar asseccoires. De kosten hiervoor liepen vaak enorm op en hoewel haar gage hoger was vanwege haar positie, werd het vaak steeds lastiger om haar schuld af te betalen vanwege al de extra onkosten voor kleding, haar, make-up en massages. (Overigens zijn er nog steeds jaarlijks parades waarin deze processie van de oiran wordt nagedaan die zeker de moeite waard zijn om eens te zien!)
Picture of an Oiran (left) and two little servent girls
Gemiddelde levensverwachting
Dames die te werk werden gesteld in het Yoshiwara district, werden vaak gemiddeld niet ouder dan begin 20. Er was zelfs een speciale tempel net buiten het Yoshiwara district waar de overblijfselen van de overleden dames naartoe werden gebracht en op een grote berg werden gegooid. Verder werd er weinig naar omgekeken. Dit was met name het geval in de tijd dat de syfillus op kwam.
Dames die wel ouder werden, probeerden vaak een ‘beschermheer’ of dannasan te regelen. Deze man kon een contract met het theehuis maken voor exclusiviteit met een prostituee of een geisha. De dame in kwestie kreeg dan een eigen huisje en was beschikbaar om klaar te staan wanneer haar dannasan wilde. Dit huisje stond in het Yoshiwara district want eenmaal in dit district, was ontspannen voor de meeste vrouwen niet mogelijk. Tijdens de duur van het contract zorgde de dannasan voor alle onkosten voor de yūjo of geisha werden door deze man betaald, in ruil voor exclusiviteit. Er waren ook mannen die het contract van een geisha of yūjo in zijn geheel afkochten en zelfs met haar trouwden. In die tijd was er namelijk geen taboe op getrouwd zijn met een voormalige vrouw uit het Yoshiwara district.
Overige beroepen
Naast de yūjo en de geisha’s en maiko’s (deze laatste twee groepen hadden geen gemeenschap met mannen, behalve als zij een dannasan hadden), waren nog vele andere beroepen te vinden in het befaamde Yoshiwara district.Bijvoorbeeld de hōkan (caberetiers), de kabuki acteurs, de danseressen, Kanō (kunstenaars) en de thee meisjes. Er waren zelfs otoko geisha ofwel mannelijke geisha’s te vinden en ook onder de prostituees waren de nodige jongens te vinden.
Geisha in a restaurant in Tokyo
Het einde van het Yoshiwara district
In 1913 woedde er een grote brand door het Yoshiwara district gevolgd door een grote aardbeving in 1923. Hierdoor kreeg het district een enorme klap en waren niet alle eigenaren van de diverse theehuizen in staat om hun zaak opnieuw op te bouwen en zodoende dunde het district aardig uit. Toch bleef het wel in stand, totdat prostitutie na de tweede wereldoorlog werd verboden.
Het einde van de dames van de nacht?
Je zou denken dat er tegenwoordig geen prostitutie meer plaats vindt in Japan aangezien het verboden is. Toch kun je als je naar een conbini (convenience store) buiten vaak gratis advertentie boekjes vinden waar vrouwen zich aanprijzen voor diverse diensten in hotels. Een andere vorm van verdekte prostitutie zij de massage huizen en soaplands. Een soapland is een plek waar een man naartoe kan gaan om eens lekker ‘afgesopt’ te worden. De dame die dit voor hem doet is in de regel naakt of heeft hooguit een bikini aan. De diensten die op het menu staan zijn volstrekt legaal, maar… daar is iets op gevonden… Zo kan het voorkomen dat aan het einde van deze ‘scrubsessie’ de man in kwestie verliefd raakt op de vrouw die hem zo in de watten heeft gelegd. Om deze liefde te bezegelen kan het zijn dat ze zich niet langer kunnen inhouden en toegeven aan hun ‘vleselijke lusten.’ Je raad het al, nadat de man het pand heeft verlaten, is van deze opbloeiende ‘relatie’ meestal weinig meer over.
Woman ‘massaging’ her client in a soap land
Hedendaagse geisha’s
Geisha’s en maiko’s bestaan tegenwoordig ook nog steeds, hoewel zij niet meer in de aantallen werkzaam zijn als in de Edo periode. Het inhuren van een Geisha is heel exclusief en kost veel geld. Als je graag eens een echte geisha wilt zien, dan kun je hiervoor het beste naar Kyoto gaan. In het voorjaar, wanneer de kersenbloesems bloeien, dan treden de maiko’s op in een dansshow die zeker de moeite waard is.
Geisha’s performing in a special dance show
Het leven als Oiran verfilmd
Als je deze posting interessant vind en meer wilt weten over de duistere wereld van het Yoshiwara district, dan raad ik je aan om de Japanse film ‘Sakuran’ een te bekijken. Hierin wordt het leven van een meisje verteld wat opgroeid tot oiran. Als je de film niet kunt vinden dan kun je hem ook op youtube bekijken.
Hier kun je de trailer zien.
English:
The ladies of the night
In Japan in the past there was never a taboo on prostitution. In the Yoshiwara district in Tokyo the ‘ladies of the night’ were working by the thousands to entrall Japanese men (and a few gaijin). In the beginning of the 17th century, prostitution was already rife, but in 1617 it the shougun Tokugawa Hidetada declared that all forms of entertainment should be contained in one district. Naturally a district like this will attract a lot of crime so the place was cordoned off by a high wall and sentries patrolled the gates around the clock. The gates were even closed during the hours of the night and early dawn. Another measure was the law that made it mandatory for samurai to leave their weapons at the gate. Civilians were not allowed to cary weapons anyway so the rule did not apply to them.
How did people end up in the Yoshiwara district?
In 1893, during the high times of the Yoshiwara era, there were as many as 9000 women working in the district. Families with loans, would often sell a son or daughter to the Yoshiwara district. If a man lost his wife and could not take care of his children by himself, he would also turn to the Yoshiwara district. At one point the demand for ‘new blood’ was so great that recruiters began trolling the streets looking for the poorest of the poor to persuade them to sell their offspring to the theaters and the teahouses.
What happened to those children in the Yoshiwara district?
Most children were in the age of 7-12 when they started working in the Yoshiwara district, although it was not uncommon to see kids in the age of four or five walking around catering to the many teahouses. Depending on how pretty you were, a girl or boy could be used for different purposes. Until the age of 12, most girls and boys were sent to do chores like cleaning the toilet buckets and needed to observe their masters to pick up some of their skills. Once a child reached the age of 12 the training would start. If a girl was pretty enough, she was usually employed by a teahouse and would start her training as a maiko with the aim of becoming a geisha. The problem was, however, that these children did not only have to be pretty, but they needed to have a lot of other qualities as well. Geisha’s were meant as companions for entertainment purposes only. To keep a mans attention the geisha needed to be sensitive, intelligent, social, outgoing, able to hold her liquor, polite, and able to flatter men in a non obtrusive way. She also had to be expert in the arts such as being able to play the shamisen (a sort of Japanese string instrument) be able to dance and sing, do special drinking games, be able to pour sake the correct way, tell stories or jokes, perform a tea ceremony and be knowlegdable in other arts such as flower arrangement (Ikebana) and calligraphy (shodou). Because of these high demands, not all pretty girls were able to continue their training as a maiko and it happened from time to time that these girls were sold to another teahouse to become yūjo or netsuyoujin. These were the prostitutes in the Yoshiwara district.
The hierarchy within the teahouse
Girls that did not work as maiko or geisha, often ended up as netsuyoujin (prostitute) and were divided into different classes, according to age and rank. The tayū (太夫) was the highest obtainable rank. This lady was deemed appropriate to have relations with the highest placed men in Japan such as the daimyo. After this came the Oiran, and after the oiran came the koshi (格子). These were the hightest three ranks in the Yoshiwara district as far as the netsuyoujin were concerned and these girls were, just like the geisha’s trained in the arts. The most beautiful and highest ranking yūjo (遊女) or prostitute, would the the start in a special procession that became very popular so people far and wide would come over to see this beautiful lady with her elaborate costume and hairstyle. The highest ranking yūjo would wear specially designed high wooden slippers that were very hard to move on. There was a special slow way of moving associated with this kind of footwear
Ladies of the night on display in the Yoshiwara district
Oiran
In later times the three top titles were bundled up in to one single title, that of oiran. Eventhough it was a high honour to be considered an oiran and it did allow for some freedom like the choice of clients and the option to refuse certain clients, there was also a dark side to this. The Yoshiwara district was considered magical and like a kind of paradise on earth. The oiran was considered the pin-up of her days and had to look amazing all year round. She needed to wear the latest fashion in hairstyles, clothes and make-up. This turned out to be quite expensive, so eventhough she earned the most of all the ladies in the Yoshiwara (some geisha’s excluded), she often times only got herself further into dept because of all her expenses. (These days there are still processions held where the oiran parading around the Yoshiwara is played out, it is definitely worth watching!)
Picture of an Oiran (left) and two little servent girls
Average life span
Ladies that worked in the Yoshiwara district, often did not become older than their early twenties. There was even a special temple outside the Yoshiwara where the dead bodies of the deceased girls were thrown in pits like they were trash. Especially when syphilis spread through the Yoshiwara, did a lot of girls die at an early age. Ladies that did become older tried to get a protector or dannasan. This man could make a contract with the teahouse for exclusivity for a geisha or yūjo. The lady in question would get a small cottage within the Yoshiwara district (often near the teahouse) and she would be always ready to receive her danna. Living outside the Yoshiwara was out of the question. Most teahouses protected their ‘wares’ ferociously and if a girl escaped, death would follow. While the girl would be under contract with the danna, he would take care of all of her expenses in exchange for exclusivity. There were even men that bought off the contract of a geisha altogether and with one sweep move, take care of her debt. Some even married a geisha or yūjo as in those days there was no taboo in regards to being married to a lady who formally worked in the Yoshiwara district.
Other occupations
Besides the yūjo and the geisha’s and maiko’s (these last two groups never engaged into sexual activities with their patrons except when they had a danna), there were many other people working in the imfamous Yoshiwara district. For instance the hōkan (comedy), the kabuki actors, the dansers, Kanō (artist) en the tea girls to name but a few. There were even otoko geisha or male geisha’s and among the prostitutes boys could also be found.
Geisha in a restaurant in Tokyo
The demise of the Yoshiwara district
In 1913 an enormous fire raged through the Yoshiwara district followed by a devastating earth quake in 1923. These events meant devastating blows for the district and many died. The people that did not die, often times did not have the resources to start again so many places closed down. Still the district was in operation until prostitution became officially banned after the second world war.
The end of the ladies of the night?
You might think that these days, since it is an illegal practice, there no longer is any prostitution in Japan. Or maybe only in a backdoor kind of way. Still when you go to a conbini (convenience store) there are often free magazines there that advertise women for various services to be performed in hotels. Another form of prostitution are the massage parlors and soaplands. A soapland is a place where a man can go to for a nice ‘scrub’. The lady in question who performs the service is often naked or clad in a tiny bikini. The services on the menu are strictly legal, but… there is a way around that. The client might fall head over heal in love with his scrub lady and she with him. They might want to consummate their love and this is of course not strictly part of the ‘session’. After the man leaves the establishment the blossoming love has often perished and another happy customer served.
Woman ‘massaging’ her client in a soap land
Common day geishas
Geishas and maikos are still in existence today, although they no longer work in the numbers they did before and the work is now on a voluntairy basis. Hiring a geisha is an expensive endeavor so few people are able to enjoy their company. If you do want to see a true geisha, you should go to Kyoto. This is where most of them work. In the spring when the cherry blossoms bloom, the geishas and maikos perform a special dance show that is definitely worth a visit!
Women posing as maiko (geisha apprentices), Kyoto, Japan, wearing traditional furisode and okobo (Photo credit: Wikipedia)
A geiko entertaining a guest in Gion (Kyoto) (Photo credit: Wikipedia)
Movie about life as an oiran
If you have enjoyed this posting, and want to learn more, I can really recommend the movie Sakuran. It portrais the life of a young girl and the road to oiran. The trailer you can watch here and the full movie is also available on Youtube.
Tokiotours; your personal tour guide in Tokyo 