Skiing from mount Fuji, something for daredevils only!

(For an English translation, please scroll down)

Mount Fuji from Lake Shōji in Yamanashi Prefecture (Photo credit: Wikipedia)

Zelf ben ik niet zo’n waaghals. Sneeuw en ijs zijn niet mijn ding en de activiteiten die daarbij horen al helemaal niet! Schaatsen, skiën  snowboarden, al dat soort dingen is niet aan mij besteed! Als een kat zit ik het liefste de hele winter opgekruld op de bank onder een dekentje voor de open haard of met de verwarming lekker hoog en liefst nog een grote kop dampende chocolademelk met slagroom erbij!
Mijn man daarentegen, houdt wel erg van sporten en bewegen. Het winterweer laat hem niet afschrikken en hij krijgt een enorme adrenaline stoot als hij weer eens op een verloren zaterdag lekker een dagje kan fietsen of hiken.

Op een dag in mei vroeg een van zijn vrienden aan hem of hij misschien zin had om mee te gaan de Fuji berg op! Mei is helemaal het seizoen niet om de berg op te klimmen dus was hij meteen geïntrigeerd  Wat waren deze mannen van plan? Het idee was om de berg ‘s morgens vroeg op te klimmen en vanaf boven naar beneden te skiën  Natuurlijk kon mijn man dit aanbod niet afslaan en zo kwam het dat de mannen op een vroege zaterdagochtend rond een uurtje of twee op stonden om naar Kawaguchiko te gaan in Yamanashi om eens korte mette te maken met de Fuji berg.

Ze hadden gelukkig een geweldige dag uitgekozen. Het weer was zonnig en droog en er was vrijwel geen wolkje aan de lucht. De dag ervoor waren ze al druk in de weer geweest om alle spullen die ze nodig hadden uit te stallen en te verzamelen en te checken, dubbel checken en te triple checken of ze niks vergeten hadden. De vrouw van de vriend in kwestie die hen had uitgenodigd, was zo lief geweest om boterhammetjes te smeren en ze had zelfs een cake voor de mannen gebakken zodat het hen onderweg aan niets zou ontbreken. En zo was het dat de mannen ‘s morgens vroeg, nog voor dag en dauw in de auto stapten nog voor de zaterdag drukte uit.

Om een uur of half vijf hebben de mannen de tolweg bereikt bij Fujiyoshida onderweg naar het vijfde station op de Fuji berg. Tot daar kun je met de auto komen (of met de bus) en als je hoger de berg op wilt komen, dan zal je moeten lopen.

Normaal gesproken is het seizoen om de berg te beklimmen tussen eind juni (mits er dan geen sneeuw meer op de berg ligt) tot eind augustus of mid september als het weer tot dan toe goed is geweest. In deze periode is het er dan ook extreme druk met veel toeristen die deze beroemde vulkaan wel eens willen beklimmen. Op sommige dagen loop je zelfs in file naar boven!

De dag die de mannen hebben uitgekozen was gelukkig niet zo druk als in het hoogseizoen. Er stonden die dag maar een paar auto’s op het parkeerterrein dus dat was een goed teken. Het is sowieso wel handig als er tenminste een paar mensen ook tegelijk met jou de berg beklimmen, want als je buiten het seizoen het aandurft om Fuji op te gaan, dan komt er niemand van de boswachterij of politie om je te helpen als je in de problemen komt. Er wordt voldoende gewaarschuwd dat het wordt afgeraden om buiten het seizoen de berg op te gaan, vandaar deze instelling.

Buiten het seizoen zijn vrijwel alle klimmers van plan om naar beneden te skiën  Het is natuurlijk een enorme kick om deze gigantische berg niet alleen te beklimmen, maar ook met een noodvaart naar beneden te roetsjen hoewel het natuurlijk niet vergelijkbaar is met een ski piste. De sneeuw is bovenin is meer ijs dan sneeuw aangezien je zo hoog bent dus het eerste gedeelte is meer een ijsplaat dan fijne poedersneeuw. Skiën in dit seizoen is meer voor de ‘daredevils’ dan voor de echte ski liefhebbers weggelegd.

Na slechts tien minuutjes hiken komen de mannen al in aanraking met de eerste sneeuw. Ze volgen het wandelpad wat normaal gesproken, tijdens het hoofdseizoen, ook door reguliere bergbeklimmers wordt gebruikt tot ze voorbij het 7e station komen. Dat ligt op zo’n 2700 meter hoog. Daarna, vanaf ongeveer 2800 meter hoogte is het pad zodanig ondergesneeuwd dat het eigenlijk niet goed meer te zien is en besluiten de mannen, ook om tijd te winnen, in een rechte lijn naar boven te gaan. Onderweg genieten ze van de ‘lunch box’ die door een van de vrouwen is klaargemaakt en natuurlijk de overheerlijke verse cake.

Rond 8.00 uur zijn ze de 3100 meter grens gepasseerd. Nu begint het echt koud te worden en wordt het tijd om warmere kleding aan te trekken en om de sneeuwschoenen en klimijzers om te binden. Vanaf hier verandert de sneeuw in een ijslaag en is het nodig om klimijzers te gebruiken om niet naar beneden te vallen. Het terrein is inmiddels ook best steil geworden dus het laatste stuk vergt extra energie. Bovendien is het einde dan in zicht en dat is wanneer de concentratie vaak verslapt en er sneller fouten worden gemaakt.

De mannen besluiten daarom in ganzenpas naar boven te gaan zodat de voorste een soort van ‘trappetje’ in de sneeuw kan maken met zijn voetstappen. De rest die volgt kan deze stappen gebruiken om verder te komen. Gelukkig is het weer nog steeds prachtig, maar als je zo hoog bent, dan verbrand je wel veel sneller en zweet je ook meer, dus is een goede bescherming wel cruciaal. Een hoge factor zonnebrand, een goede zonnebril en een muts of ander hoofdbedeksel heb je hier echt nodig anders loop je het risico dat je een zonnesteek oploopt.

Inmiddels zijn de mannen zo ver gevorderd dat ze de eerste mensen al van de top naar beneden zien skien wat natuurlijk een extra impuls geeft om door te gaan, ondanks de steds ijler worden de lucht en de brandende zon.

Je moet zeker niet onderschatten wat een tocht het is de berg op. In de zomer loop je een stuk sneller naar boven. Met de sneeuw als extra hindernis gaat het een stuk minder snel. Normaal gesproken, zonder sneeuw kun je vanaf het vijfde station, als je een beetje doorloopt binnen een uur of vier helemaal bij de top zijn. De mannen zijn inmiddels al een paar uur onderweg en volgens hun apparatuur hebben ze nog zeker 200 meter te gaan en het is inmiddels al 11 uur geworden! Dit is gevaarlijker dan je denkt. Zodra de zon gaat zakken wordt het ook een stuk kouder op de berg en je wilt met zonsondergang zeker niet op de top van de Fuji berg zijn!

In dit tempo doen de mannen ongeveer een uur over 100 meter. Dat is natuurlijk onder normale omstandigheden niet heel snel, maar rekening houdend met de sneeuw en het ijs en de bepakking van zo’n 40 kilo best een prestatie.

Rond 1 uur ‘s middags hebben de eerst twee van het groepje de top bereikt. De derde vriend is nog niet zo ver. Het uitzicht vanaf de berg is adembenemend. De mannen zijn boven de wolkengrens en zien hier en daar een wolkje langzaam voorbij drijven. Toch is het weer zodanig goed dat ze in de verre omtrek kunnen kijken en natuurlijk moeten ze even van het bijzondere uitzicht genieten en natuurlijk hun bijzondere prestatie. Even overwegen ze nog om de krater in te skiën  Fuji is namelijk een vulkaan met een krater. In de krater ligt sneeuw dus daar kun je in skiën  De wanden van de krater zijn alleen wel heel steil dus als je naar beneden skiet, dan moet je ook weer naar boven klauteren tegen deze steile hellingen op. Hoewel ze zien dat andere mensen het wel doen, besluiten ze zelf om dit niet te doen en alleen van de berg zelf naar beneden te skiën.

Natuurlijk moet je op deze hoogte extra oppassen. Zo zien de mannen een snowboarder de controle over zijn board verliezen en met een rotvaart naar beneden denderen. Gelukkig is hij ongedeerd, maar er zijn zeker gevallen bekend van skiers die minder gelukkig waren. Zo hoorde ik een tijdje terug dat een Nederlandse onderneming tijdens de glorie dagen met drie helicopters ‘s morgens vroeg de berg op waren gegaan. De helicopters zaten vol managers van over de hele wereld die uitgenodigd waren om naar Japan te komen. Ze hadden nog last van jetlag en de avond ervoor waren ze lekker gaan eten en natuurlijk drinken. Half dronken stonden ze dan ook ‘s morgens vroeg boven op de berg en zouden ze, net als ‘onze mannen’ naar beneden skiën  Eenmaal beneden bleek er 1 man te missen. Zoals ik eerder al schreef weigert de boswachterij in zo’n geval om een reddingsploeg op touw te zetten en werd de man voor drie dagen aan zijn lot overgelaten totdat het bedrijf zelf een reddingsploeg op touw had gezet om naar de man te gaan zoeken. Na een urenlange zoekactie werd de man eindelijk gevonden. Wat bleek… hij was boven op de berg onwel geworden en naar achteren, de krater in gevallen. Daar was hij doodgevroren en konden de reddingwerkers alleen zijn zielloze lichaam mee naar beneden nemen. Dit geeft al aan hoe gevaarlijk Fuji kan zijn en er zeker niet met haar valt te spotten!

Nadat de derde vriend een snow boarder bijna de afgrond in ziet gaan, besluit hij dat het genoeg is geweest voor hem. Het parcours was hels en hij trok het niet meer om het laatste stuk nog naar boven te klimmen. Maar goed ook want een van de andere vrienden laat weten dat de berg aan de top over de gehele breedte een grote ijsplaat is. Mijn man besluit hier dapper doorheen te skiën en hem gebeurt hetzelfde als de snowboarder. Al seen hockey puck schiet hij over de ijsplaat naar beneden. Ook hij begrijpt dat hij niets kan doen om zichzelf af te remmen, maar gelukkig komt hij enkele honderen meters lager vanzelf tot stilstand.
Binnen 20 minuten zijn ze al skiënd (met hier en daar een uitglijder) naar beneden gekomen, terwijl de weg naar boven enkele uren heeft geduurd. Eenmaal aangekomen bij het punt waar de sneeuw ophoudt, moeten ze nog een klein stukje van een klein half uurtje naar beneden hiken om terug te keren naar de parkeerplaats waar ze de dag zijn begonnen.

Moe maar voldaan stappen ze in de auto, blij dat het avontuur voorbij is. Als ze eenmaal weer thuis zijn waar wij, de vrouwen ze opwachten met een heerlijke warme maaltijd, krijgen we alle verhalen in geur en kleur te horen en roepen de mannen met luide stem dat ze: ‘volgend jaar zeker weer gaan!’ Nou eerst maar eens afwachten! Hoewel het inmiddels bijna weer mei is geworden…

English:

Personally I am not exactly a daredevil. Snow and  ice are not my thing and activities that go along with that even less! Ice scating, skiing, snow boarding, all those kind of things do not get my blood running. Like a cat I prefer to be curled up underneath a blanket on the sofa by the fire place or with the heating on and preferably with a big mug of hot chocolate milk with whipped cream!

My husband on the other hand, loves to work out and to exercise. The cold winter weather does not stop him and he get an adrenaline kick when he is out on a lost Saturday cycling along one of Tokyo’s canals or hiking in the mountains around Tokyo.

One day in May (last year) one of our friends asked him whether he would like to go and climb the Fuji mountain. What where these men planning? The idea was to climb up the mountain early in the morning and to ski down, since the mountain is still covered in snow  in May. Of course my husband could not resist such an offer so on a beautiful Saturday morning the men woke up early (around 2 AM) to head for Kawaguchiko  in Yamanashi to whip this mountain into shape.

Fortunately the men had chosen the most perfect day for their expedition. The weather was sunny and dry and there was virtually no cloud in the sky. The day before the men spent hours gathering all the stuff they needed and to check and triple check that everything was there and in working order. One of the wives had even prepared sandwiches and had baked a cake so the men were well prepared when they left. This is how they left one day in May before the crack of dawn to take the car before the crushing morning rush from Tokyo, all the way up to Mount Fuji.

Around 4:30 AM the men have reached the toll road at Fujiyoshida that leads to the fifth station on Mt. Fuji. Till here you can still travel by car (or by bus). If you want to get even higher on the mountain, you will have to climb from there.

Normally the season to climb this majestic mountain is between the end of June (provided the snow is gone) until late August or mid September if the weather has been good. During this time many pilgrims flock to the mountain and there will be throngs of people clambering to conquer this famous edifice. On some days you even face a traffic jam when trying to go up the mountain!

Fortunately the day the men choose it wasn’t as busy as in the high season. There were only a few cars joining theirs at the car park. A good sign since it is always a good idea to have other climbers around you in case something happens. When you climb the mountain outside of the set seasons, the forestry will not come to rescue you as it is clearly stated on the signs at the beginning of the trail. Enter at your own risk!

Outside the season, most climbers intend to ski down the mountain since it is both the fastest and most thrilling way to get down. Although it is quite something to climb the mountain through all that snow and ice, the kick you get when you rush down it, is uncomparable with anything you’ll ever try and should only be attempted by true daredevils!

After hiking only about 10 minutes, the men already reach the first snow. They follow the trail that is usually used during the main season to climb the mountain. Then they reach the 7^th station at about 2700 meters high. From about 2800 meters the path has been snowed in to such an extent that it is no longer passible and the men decide to just take the shortest (and steepest) way up. On the way they enjoy their special ‘bento’(lunchbox) filled with delicious sandwiches and some fresh cake for desert.

Around 8 AM they have reached 3100 meter boundary. Not the air has started to get frigid and it is time to put on some warmer clothes and to unpack the snowshoes and climbing irons to battle the ice. From here on out the fluffy snow has changed into a perilous icey slab so those clamp-ons really come in handly to not fall off the mountain. The terrain has now become quite steep so the last bit requires a lot of extra energy. Since the end is in sight it becomes extra dangerous since the concentration often lapses and it is easier to make fatal mistakes.

The men decide to go up the rest of the mountain in single file so the one in front can create a little stairway by plowing his fee tinto the snow and ice which the rest can follow. Fortunately the weather is still gorgeous. The weather on the mountain can change quickly and makes it extra treturous. Remember that high up the mountain the sun shines much fiercer than down below so it is much easier to get a sunburn or worse, a sun stroke. Especially when you are sweating so proper headwear, sunglasses and sun block are a must!

By this time the men have progressed to where they can see the first skiers up at the top skiing down which gives them the last bit of strength and motivation to ‘finish the job’ and climb the rest of the way even though the air has become thinner and the sun is burning like mad.

You should definitely not underestimate this spectacular mountain. In the summer the walk up goes a lot faster since you don’t have the snow to contend with. Without any snow on the trail, when you are in a great shape, you can walk up from the 5^th station all the way to the top in a mere four hours. The men have been hiking for several hours and according to their gps equipment they still have at least 200 meters to go! And it’s already 11 AM. This is more dangerous than you might think. When the sun starts to set, it can get really cold on top of the mountain and you definitely don’t want to be stuck on Mt. Fuji after the sun has set!

In this speed the men take about an hour for every 100 meter. Under normal circumstances this is not fast at all, but because of the snow and ice and their extra back pack weighing a hefty 40kg they are making good time.

Around 1 PM the first two guys in the Group have reached the top of the mountain. The third one is still lagging behind. The view from the mountain is breathtaking. The men are above the cloud level and see the clouds floating gently beneath them. Fortunately there are not too many so they can see for miles. Of course they take a while to take in the impressive views and to celebrate their achievement. For a while they consider whether to ski in the crater. Fuji is a volcano so it has a crater on top which is filled with snow this time of year. The sides of the crater are really steep. A real rush to ski down them, but then again, you will have to climb up again when you are down which wasn’t too appealing for the exhausted men so they decided to forgo the crater and just ski down the side instead even though they have seen others do it.

Of course you really need to take care at this height. For instance they see one of the snow boarders lose control of his board and he tumbles down for several hundred meters. Fortunately he signs he is okay, but there are cases of skiers who were not so lucky. The other day I heard a story about a big Dutch organization that took three helicopters to the top of Mt Fuji in their glory days. The helicopters were filled with managers from all over the world who were jet lagged, sleep deprived and nursing a hangover from the binge drinking the night before. They were also supposed to ski down, except when everyone had gone down, there was one man missing. It took 3 days before a resque team could be assembled since the forrestry does not go up the mountain off season. After a grueling search that lasted hours and took many men, the man in question was finally found. It turned out he had fainted on top of the mountain and had fallen back into the crater. By the time the rescue team found him, al they could do was to take his lifeless body back down for his family.

After the third friend who was lagging behind had seen the snow boarder almost topple off the mountain, he decides that enough is enough and he doesn’t continue all the way up. Maybe this was the smartest move as the top of the mountain is one giant ice slab. My husband decides to ski right through it and the same thing that happened to the snow boarder happens to him. He loses control and like a hokey puck he skids over the ice to crash several hundred meters below. Fortunately he did not hurt himself.

Within 20 minutes all men have skied down, a climb that has taken several hours while the decent was over in mere minutes. When they reach the point where the snow stops, it is a mere 30 minute hike back down to get to the parking lot where they started the day.

Tired but very satisfied they ge tinto the car. Glad this adventure is over and Mount Fuji has been conquered. When they get back in Tokyo, the wives are waiting with a hot meal and they get to share their stories for hours to come. When they are done the men call out in unison:’Next year we’ll go again!” Wel… lets see how that goes… altough it is almost May now, so who knows…?

Mount Fuji from Lake Shōji in Yamanashi Prefecture (Photo credit: Wikipedia)