Why are Japanese always so indirect?

(For an English translation, please scroll down)

Indirect communication between Japanese

Japanners hebben vaak veel moeite om in het Engels direct taalgebruik te hanteren.

In deze posting zal ik uitleggen waar dit vandaan komt.

Indirect of vaag zijn, noemt men in het Japans Aimai(na). Hoewel niet alle Japanners zich er zelfs maar bewust van zijn van hun gebruik van aimai, wordt het in Japan wel als deugt gezien. Het wordt zelfs verwacht dat je in Japan jezelf op een indirecte en vage manier uitdrukt. Helaas zorgt deze manier van communiceren er tegelijkertijd voor veel verwarring, niet alleen wanneer Japanners communiceren met niet Japanners, maar ook wanneer zij onderling communiceren.

De oorsprong van Aimai
de geografie heeft een sterke invloed gehad op veel van de gebruiken en culturele waarden in Japan. Omdat Japan een eiland is en de zee er omheen vaak gevaarlijk was en niet geschikt om (in kleine bootjes) de oversteek te wagen, heeft Japan jarenlang vrij weinig contact met de buitenwereld gehad en kon het een aantal aparte karakteristieken ontwikkelen.
Doordat Japan een veelal bergachtig landschap heeft leefden mensen vaak dicht op elkaar in kleine gemeenschappen. Iedereen kende elkaar, maar moest ook met elkaar door één deur kunnen. Het concept van harmonie of ‘wa’ werd geboren.

Het klimaat in Japan is ook van grote invloed geweest op hoe de mensen zich ontwikkelden. Het is er heet in de zomer, maar het regenseizoen vergemakkelijkt een intense vorm van landbouw zoals het verbouwen van rijst. Deze vorm van landbouw vereist veel werk wat één enkele man of vrouw vaak niet aankan. De irrigatie, het planten, het verzorgen van de rijst, dit zijn allemaal zaken die samenwerking vereisen wat veelal samen door één gemeenschap werd gedaan. Mensen werden daardoor gedwongen om met elkaar samen te werken omdat zonder de hulp van je buurman het niet mogelijk was om zelf een goede oogst te krijgen. Hierdoor kreeg je al snel een gevoel van unanimiteit of saamhorigheid. Omdat niet alleen de verbouwers van de rijst, maar ook de mensen die meehielpen afhankelijk waren van elkaar, wilden mensen niet uitgesloten (marahachibu genoemd) worden uit de groep en deden mensen er alles aan om maar geen ‘golven’ te maken of mensen voor het hoofd te stoten.
Als mensen zich opofferden en samen werkten voor het grotere doel van de groep, dan zorgde de groep ook dat zij niets te kort kwamen. Het groepsgevoel werd hierdoor alleen maar versterkt waardoor de persoonlijke mening steeds meer ondergeschikt raakte en de mening van de groep als geheel veel belangrijker werd.

Communicatie verliep vaker zonder iets te zeggen en er werd veelal naar de ouderen geluisterd voor hun advies en mening omdat zij nu eenmaal meer ervaring, wijsheid en macht hadden. Om de harmonie te bewaken, werd direct communiceren steeds vaker vermeden. Zelfs tot het niveau dat een simpel ‘ja’of ‘nee’ antwoorden niet meer mogelijk was. Als iemand wel ‘nee’ wilde zeggen, dan zei hij eerst niets en als het niet anders kon dan draaide hij er een beetje omheen en kwam met een ‘vaag’ antwoord wat negatief kon worden uitgelegd. Doordat al deze verschillende nuances de kans kregen om te ontwikkelen, werd Japans langzaam een taal waarbij één woord veel verschillende betekenissen kan hebben en er veel verschillende nuance verschillen zijn die hetzelfde in de basis betekenen.

Voorbeelden van indirect taalgebruik
Als je iets wilt weigeren in het Japans, dan gebruik je vaak woorden als ‘chotto, demo, kangaete-okune’ Niemand verwacht dat je direct zegt ‘ik hoef niet meer, ik vind het niet lekker of ik kan niet’. Mensen zijn bereid om ver te gaan om harmonie en een vriendelijke atmosfeer te waarborgen. Een van de meest bekende vormen van ‘aimaina kotoba’ (indirect taalgebruik) is de uitdrukking ‘ma-ma’. Dit wordt veel gebruikt in Japanse gesprekken. Dit betekent zoiets als ‘het gaat wel’, ‘niet slecht’ of ‘zozo’ afhankelijk van de context. Zelfs als iemand wordt gevraagd ‘hoe heb je je examen gedaan?’ Dan is het antwoord nog vaak: ‘ma-ma’. Als de persoon zou antwoorden dat hij of zij het goed had gedaan, dan zou deze persoon arrogant kunnen worden gezien, vandaar dat Japanners vaker zichzelf onderwaarderen om de persoon waar mee ze spreken niet voor het hoofd te stoten.

Verlegen
Veel mensen denken dat Japanners erg verlegen zijn. In veel gevallen heeft dit echter met beleefdheid te maken. Japanners hebben ook heus wel een eigen mening, maar ze spreken die vaak niet uit of geven de andere persoon eerst de kans om zijn of haar mening te geven. Als Japanners het ergens niet mee eens zijn, dan zullen ze eerst rustig luisteren en vervolgens niets zeggen of een vaag antwoord geven. In Japan als je tegen iemand ingaat of een negatieve atmosfeer creëert, dan loopt je het risico dat die persoon niets meer met je te maken wilt hebben. Japanners reageren over het algemeen emotioneel en zijn bang om buiten te worden gesloten uit een groep.

Indirect communication between Japanese

English:

Japanese often times have difficulty expressing themselfs directly in English.

In this posting I will explain where this stems from.

Being indirect of vague is aimai(na) in Japanese. Even though some Japanese are not aware of their use of aimai, it is seen as a virtue in Japan. It is even expected of you to express yourself in a vague and unobtruse way in Japan. Unfortunately this way of communicating often times leads to confusion and misunderstanding, not only when westerners and Japanese communicate together, but even among Japanese.

The origin of Aimai
The geographu of Japan has had a stong influence in the countries development of customs and cultural values. Because Japan is in island and the seas surrounding it are treacherous, it is not easy to be navigated by (small) vessels. This is why Japan was able to develop undisturbed by outside interfererence for many centuries and which is why so many idiocyncracies exist in the Japanese language and way of life that cannot be found anywhere else.
Because of the mountainous landschape in Japan, people lived together in close knit communities where everyone knew everyone and people knew each others business. Living so close together meant that harmony had to be maintained which is how the concept of ‘wa’ came into being.

The climate in Japan has also been an influence on how people developed. In Japan the summers are hot and humid and the rainy season allows for intense forms of agriculture such as the growing of rice. This form of agriculture cannot be done by one individual but needs the cooperation of many hands. The irrigation, the planting and harvesting of rice needs the cooperation of many people, which was often times done by the whole community. People were forced to work together because without help, a successful harvest could not be guaranteed. This created a feeling of togetherness. Since not only the growers of riced, but the people that helped were dependent on each other, people did not want to be ostracized from the community (called marahachibu). If people sacrificed themselves for the good of the community, then it provided and took care of them. This is why people did not want to create ‘waves’ or offend others. The ‘group mentality’ only grew under these conditions which meant that one individuals opinion no longer had any value but only the opinion as a community as a whole was paramount.

Communication changed and often times words were no longer necessary. Elders were usually consulted when decisions needed to be made as they had the most wisdom, experience and power. To maintain harmony, a direct form of communication was abandoned in favor of a more indirect way. Even to the level of not being able to respond with a simple ‘yes’ or ‘no’. If you wanted to say ‘no’, you would first simply say nothing and then proceed to say something vague with negative undertones in order to make it clear to the other party you’d disagree. Because all these different nuances had a place to grow and develop, the Japanese language has become very rich and one word can have many different meanings and there are many different nuance differences which basically all mean the same thing

Examples of indirect language use in Japanese
When you want to refuse something in Japanese, you often use phrases like ‘chotto, demo, kangaete-okune’ No one expects you to voice your opinion clearly by saying you dont want or need something, you don’t like something or you cannot do something. People will go far to maintain a sense of harmony and a friendly atmosphere. One of the most common forms of ‘aimaina kotoba’ (indirect language) is the ‘ma-ma’. This simple phrase is used a lot in Japanese conversations. It means something like ‘it’s okay’, ‘not bad’ or ‘soso’. Even when someone asks you:”How did you do on your exam?” You will most likely answer ‘ma-ma’. Even if you thought you’d ace dit, it is bad manners to say you think you did well or you run the risk of being thought of as arrogant or over confident. This is why Japanese tend to under value themselves when speaking about themselves in order not to offend anyone.

Shy
Many people think that Japanese are very shy. Generally speaking this has to do with good manners and being polite. Japanese often times do have an opinion of their own, but they either don’t metion this or allow for the other person to express their views first before giving their own opinion. If Japanese do not agree they will listen carefully, say nothing in return or give some kind of non committal answer that may have some negative undertones. In Japan when you flat out disagree with someone you run the risk of disrupting your relationship with the other person and perhaps lose that person as a friend or business partner. Japanese react from their emotions so they do not want to be cast out of the group and therefore strive to keep the peace.

Marriage-breaker: In times past, Japanese men prized katsuo (bonito, or skipjack tuna) more highly than their wives.

Skip jack tuna, in ancient times more valued than a man’s wife!

In the world of sushi and sashimi, maguro (tuna, especially bluefin tuna) currently reigns supreme. It’s so popular that large specimens of the fish fetch ridiculous, headline-grabbing prices at the Tsukiji wholesale market in Tokyo, and the species is in danger of extinction due to overfishing. But bluefin was not always the king of Japan’s culinary sea — it only became popular in the 20th century. The fish that reigned supreme before it was skipjack tuna — better known as bonito, and as katsuo in Japanese.

Katsuo is one of the most important fish on the Japanese menu. Dried and fermented it becomes katsuobushi, one of the main ingredients in dashistock, the foundation of Japanese cooking. But katsuo is also eaten in many other ways: as tsukudani, preserved by cooking in a sweet-salty sauce; asshiokara, cured in salt; coated in flour and deep-fried; and, of course, raw or almost raw. The most popular way it’s served these days is as tataki — seared on the outside, still raw on the inside, sliced and eaten as sashimi. Katsuo tataki is a speciality of Kochi Prefecture, where it’s seared over a sweet-smelling straw fire.

Katsuo has been a perennial favorite in Japan, perhaps because it was and still is very abundant near its shores. There are records of katsuo being served to the Yamato Imperial Court in the third century, and its importance as a food is reflected by katsuobushi’s use as one of the formal offerings made at a Shinto shrine.

For a while katsuo was seen as a rather common fish: In the Kamakura Period (1192-1333), the monk Yoshida Kenko noted in his “Tsurezuregusa” collection of essays that even the poor threw away the heads. But by the Edo Period (1603-1867) katsuo had regained its status as a desirable fish. In particular hatsu-gatsuo, the “first catch” of katsuo in the late spring to early summer, was so highly prized that there was even a saying, “I’d be willing to pawn my wife for a taste of hatsu-gatsuo.” The word “hatsu-gatsuo” is considered a key word indicating the season in haiku rules, indicating early summer.

A good reason for eating katsuo in this century is that of all the meaty red-flesh types of fish used for sushi and sashimi it’s considered to be the most sustainable. Unlike bluefin tuna, which seems to share the modern Japanese problem of working (well, swimming) too long and hard and not making enough babies, katsuo spawns quite readily. So for the moment you can enjoy it free of guilt — although like other predator fish it has a moderately high amount of mercury so don’t go overboard, especially if you’re pregnant.

May is a great time for hatsu-gatsuo, especially in the Tokyo region, and preferably as tataki, sashimi or sushi. Grated raw garlic goes a lot better with uncooked katsuo than the usual grated wasabi, as do chopped green onions, grated ginger and shredded shiso leaves and myōga ginger. You may not want to pawn your spouse for a taste, but it’s certainly worth setting aside a few pennies for.

Why do Japanese walk funny?

(For an English translation, please scroll down)

Japanese girl standing pidgeon toed (toes facing inward)

Voor mensen die naar Japan komen en het leuk vinden om naar mensen te kijken, zal het vast wel zijn opgevallen dat Japanners nogal ‘vreemd’ lopen en staan.

Als je naar de schoenen van de mannen kijkt, dan zie je dat de hiel vaak helemaal scheef is afgesleten. Vrouwen hebben de vreemde neiging om hakken te dragen die één of soms twee maten te groot is waardoor ze slippen in hun schoenen. Ook mannen dragen vaak ‘hakken’ of althans schoenen met een hogere hak eronder dan gebruikelijk is in Nederland. Er zit zelfs aan de binnenkant vaak een verhoging zodat de mannen 3-5 cm langer lijken dan ze in werkelijkheid zijn.

In dit artikel zal ik proberen uit te leggen waar deze vreemde loopjes en rare schoenen vandaan komen. Mocht je hier zelf nog ideeën over hebben, dan staat het je vrij om een ‘comment’ achter te laten!

Hakken
Het zal voor velen van ons wel duidelijk zijn waarom zowel mannen als vrouwen in Japan hakken dragen. Over het algemeen zijn Japanners niet vreselijk lang en aangezien lang nog steeds synoniem is aan ‘mooi’ dragen zowel mannen als vrouwen vaak (hoge) hakken. Toch lijkt het erop dat Japanners niet echt leren hoe ze moeten lopen in schoenen met hakken. Japanners, zowel mannen als vrouwen, hebben de gekke gewoonte hun voeten niet of nauwelijks op te tillen en slepen hun voeten vaak over de grond. Blijkbaar wordt er in de opvoeding en op school hier weinig aandacht aan besteed, aangezien veel Japanners deze gewoonte hebben. Toch zijn er maar weinig vrouwen die echt mooi op hakken kunnen lopen en zoals ik al eerder schreef, vaak schoenen aan hebben die te groot zijn. Dit heeft met schattigheid en benaderbaarheid te maken. Mannen zijn vaak erg verlegen in Japan en hebben er vaaK moeite mee om genoeg moed te verzamelen om een vrouw aan te spreken. Een vrouw die loopt als een klein meisje en niet als een volwassen vrouw wordt als schattiger en makkelijker benaderbaar gezien dan een zelfverzekerde zakenvrouw in strak pak die met grote snelle passen op haar stiletto’s omotesando onveilig maakt. Dit is een van de redenen dat vrouwen vaak een beetje lopen te klossen of nogal onhandig met hun veel te grote en hoge schoenen de stad onveilig maken. Je moet wel een hoog ‘kawaii’ gehalte hebben en het liefst nog leuke sokjes met een kante randje erbij dragen of (en dat vind ik bepaald niet sexy maar Japanners blijkbaar wel) panty kousjes tot net onder je knie en dan een kort rokje of hotpants erboven.
Bij mannen met scheef afgesleten hakken is het probleem vaak dat orthopedische schoenzaken vrijwel niet voorkomen in Tokio en het daardoor moeilijk is om aangepast schoeisel te kopen wanneer je een probleem aan je voeten hebt en eigenlijk speciale schoenen nodig hebt.

Kromme benen
Veel Japanners hebben geen mooie rechte benen, maar nogal kromme benen. Dit heeft verschillende oorzaken. Ten eerste is het een genetische afwijking. Bij veel Japanners zit dit in de familie. Ten tweede zitten Japanners vaak vanaf jonge leeftijd lang en vaak op de grond op hun knieën, hurken of in kleermakerszit. Dit is als je nog in de ontwikkeling bent funest voor je benen en werkt krom groeien in de hand. Als laatste reden is osteoporose. Doordat Japanners over het algemeen veel zout eten en weinig groente of zuivel en daardoor weinig calcium binnen krijgen, worden de botten sneller broos en krijg je sneller dat je botten hierdoor krom gaan groeien. Vandaar ook al die voorovergebogen oudjes die je op straat ziet.

Pigeon toes
Pigeon toes wil zeggen dat vrouwen nogal de neiging hebben om met hun tenen naar binnen te staan of zelfs op deze manier over straat te lopen.
Je voeten naar binnen plaatsen wordt ook als schattig gezien. Dit heeft een hele lange historie en komt oorspronkelijk uit de tijd dat vrouwen nog dagelijks alleen kimono’s droegen. Als je een kimono draagt, dan verberg je elke vrouwelijke vorm die een vrouw heeft. De borsten worden strak en plat getrokken, de taille wordt opgevuld met een ‘obi’, Japanners staan toch al niet bekend om hun volupteuse bilpartij of hun wulpse heupen dus die zie je dan sowieso al niet. Al met al krijg je dus door het dragen van een kimono een heel recht postuur. Om dit te doorbreken en toch nog een beetje ronde vorm te creëren, heeft iemand ooit bedacht dat als je met je voeten naar binnen gaat staan, dat je hierdoor een ietwat ronde vorm creëert. Dit is versterkt door alle manga’s en anime films die later volgden waarop alle meisjes ook altijd met hun voetjes naar binnen staan en op deze manier is deze wijze van staan er op zeer jonge leeftijd bij Japanse meisjes al met de paplepel ingegeven. Soms lopen Japanse vrouwen zo onnatuurlijk en overdreven met hun voeten naar binnen gedraaid dat het er bijna pijnlijk uitziet. Voor ons westerlingen niet te begrijpen, maar voor Japanners heel verleidelijk.

Japanese girl standing pidgeon toed (toes facing inward)

English:

For travelers who come to Japan and who like to watch people, it must have been pretty obvious that most Japanese walk rather funny or stand in a funny way.

When you look at the shoes of most men, you can see the heel has been worn off unevenly, not just a little, but often times a lot. Women tend to wear heels that are too tall or one or two sizes too big, which make them, slip inside their shoes. Men often times also wear ‘heels’ or at least shoes with a heel that is much bigger than is common in most European countries. There is often a little plateau on the inside of the shoe that also helps to elevate a man’s height which allows for men to appear 3-5 cm taller than they really are.

In this article I will attempt to explain where these strange gaits come from and why Japanese wear these funny shoes. If you have an opinion yourself, please leave a comment on the bottom of this post. I am very interested in your ideas.

 

Heels

For many of us it must be pretty obvious why both men and women wear heels. Generally speaking Japanese are not the tallest people in the world, even though tall is still synonym with beautiful, which is why both men and women tend to wear (high) heels.

Het zal voor velen van ons wel duidelijk zijn waarom zowel mannen als vrouwen in Japan hakken Still it seems like most Japanese don’t really know how to wear heels. Japanese, both men and women, tend to drag their feet. Apparently when they are being brought up there is not a lot of attention to this or in schools either. I never see a mom scold her child for not lifting up their feet. It is obvious when you look around you that most Japanese women do not know how to wear heels well (or at least from our point of view). Why is that you might wonder. Well it has all to do with approachability and cuteness. Women want to look like clumsy little girls as though they are children wearing their mothers’ heels. Japanese men are often shy and do not have the courage to approach a beautiful Japanese women. If she does not look perfect but instead looks like a stumbling fumbling little girl, men are more likely to be attracted to her and will more likely approach her. The tough business woman that walks with confident strides in her business suit with matching stiletto heels really does not have the same appeal to most Japanese men. This is one of the reasons why women drag their feet so much and look so clumsy in their platform shoes. If you want to score a decent fellow in Japan, you will need a high ‘kawaii’ level and that means big shoes with matching frilly Socks or panty knee socks (which I don’t find particular pleasing to the eye but apparently most Japanese men do) paired with a short skirt or hot pants.

 

Where men are concerned, like I wrote earlier the problem is often times they walk very askew and have their heels worn off completely to one side. In this case it often times means they really need orthopedic shoes. Since specialty shoe shops are nearly non-existent in Japan it is really hard to get orthopedic shoes if you have some kind of problem with your feet and need special made shoes. This is why most men just buy ordinary shoes and simply make the best of it.

Crooked legs

A lot of Japanese don’t really have nice straight legs, but rather crooked legs. This has many different causes. For one it is often times a genetic thing going back many generations. Secondly Japanese learn from a young age to sit on the floor a lot on their haunches, on their knees or crossed legged. Obviously this does not do wonders for your legs especially when you are still little and your bones are still in the developmental phase.

Lastly osteoporosis is to blame. Japanese eat often times food with a high natrium salt level (soy sauce) and little vegetables or dairy products. The salt breaks down the bones and the lack of calcium in the diet does not help to supplement any deterioration done by this high salt diet. Also white rice is supposed to be bad for your bones as well. Brittle bones lead to crooked bones. This is also why you see so many old bent ladies walking down the streets in Tokyo.

 

Pigeon toes

Pigeon toes  means that women have a tendency to walk or stand with their toes facing inwards.

Facing your feet inwards in Japan is considered cute. This has a long history all the way back to the first women wearing kimono’s. Wearing a kimono does not do wonders for the female figure. Your breast are squished and pulled flat, you waist becomes non-existent when it is filled up with hundreds of meters of yard for the ‘obi’ and Japanese women naturally do not have a big booty or voluptuous hips so those you wouldn’t really notice anyway. All in all, wearing a kimono means you will get a very straight vertical posture without any round lines anywhere. In order to change this and add some roundness to the otherwise straight profile, someone came up with the idea to have your feet face inwards which will create somewhat of a round shape.  This got exacerbated by Japanese manga and anime pictures where the girls often times stand with their feet really facing inwards with their huge eyes and big hair. By means of anime and manga Japanese girls learn from a really early age that if you want to look cute, you need to stand with your feet facing inwards. Some Japanese women take this to the next level and walk with their feet turned so much inward that it almost looks painful. For us westerners it is almost unimaginable, but to Japanese it has a huge allure.

 

Breaking news: As of April 19th 2013 it is no longer possible to withdraw money at ATM’s in Japan

Click here to see the notice.

As per April 19th 2013 it is no longer possible to withdraw money with a card that has the maestro, mastercard or cirrus logo at the convenience store chain 711 or the 711 banks.  When you go to ATM’s of Japan post you can still withdraw money with your bank card, regardless of the logo.

Many automatic teller machines (ATMs) in Japan do not accept credit, debit and ATM cards, which are issued outside of Japan.

The big exception are the ATMs found at the over 20,000 post offices and over 10,000 7-Eleven convenience stores across the country. (only visa or amex cards allowed since April 19th) These ATMs allow you to withdraw cash by credit and debit cards issued outside of Japan, including Visa, Plus, American Express and JCB cards and provide an English user menu.

Important notice: On April 19, 2013, ATMs at 7-Eleven stores stopped accepting Mastercard, Maestro and Cirrus cards issued outside of Japan. Similarly, international ATMs across Japan, including postal ATMs, stopped accepting Maestro cards with EMV chips. Efforts are ongoing to restore acceptance of these cards.

ATMs at 7-Eleven stores are available 24 hours per day around the year. In case of post offices, however, only the central offices of major cities offer a 24 hour/7 days ATM service, including the Tokyo Central Office,Shinjuku Office, Shibuya Office and the central offices of Osaka, Kyotoand a few other major cities (note that even these ATMs are unavailable on Sundays and public holidays for four hours between 20:00 and midnight).

Postal ATM operating hours then decrease proportionally to the size of the post office, from major post offices (typically 7:00 to 23:00, shorter hours on weekends) to medium sized offices (typically 8:00 to 20:00, shorter hours on weekends, possibly closed on Sundays) to minor offices (typically 9:00 and 16:00, closed on weekends).

In addition to the ATMs at post offices and 7-Eleven convenience stores, international ATMs can be found at international airports, in major department stores and in Citibank and Shinsei Bank branches.

In order to use international ATMs, ensure the following at home before leaving for Japan:

• Make sure that your credit or debit card can be used abroad.
• Inquire what fees and daily and/or monthly limits are associated with international withdrawals.
• Remember your card’s secret 4-digit PIN.
• Notify your bank that you are going to use your card overseas, since many banks will block a card which is suddenly used abroad, suspecting a fraud.

I advise all travellers coming to Japan to bring cash in advance in order not to face the problem of not being able to withdraw money. Many stores accept major credit cards but some smaller shops or small restaurants don’t. So please be smart and get your yens in your home country!

Japans treasures: Go

(For an English translation, please scroll down)

master and geisha playing go

wat is go?
Go is een bordspel wat veel in Japan wordt gespeeld. Het is vergelijkbaar met dammen of schaken. Het spel staat bekend om de vele mogelijke strategische spelvormen ondanks dat het vrij simpele regels heeft. Schaakmeeser Emanuel Lasker zegt hierover: “De regels van het Go zijn zo elegant, organisch en rigoreus in haar logica, dat als er een intelligente levensvorm in het universum bestaat buiten de aarde, ze vrijwel zeker een variant van Go zullen spelen!”
De twee spelers plaatsen om de beurt zwarte en witte stukken (stenen genaamd) over vrije kruispunten (dit noemt met punten) over een grid van 19×19 lijnen. Beginnelingen spelen vaker op een kleiner bord van 9×9 of 13×13. Het doel van het spel is om de stukken van de tegenspeler te omringen. Als je een stuk speelt op het bord, dan mag je het stuk niet meer verzetten, tenzij dit stuk door de tegenspeler van het bord af wordt gespeeld. Get spel eindigt pas als geen van de spelers meer een zet kan maken. Het spel heeft geen spefieke regels hoe het moet eindigen. Op het einde tellen de spelers hoeveel stukken van het bord zijn gespeeld en wie er een groter deel van het bord tot zijn teritorium heeft geclaimd om te bepalen wie de winnaar is. Een speler kan het spel ook opgeven en zo de verliezer worden.

de geschiedenis
Volgens legenden gaat de oorspong van het ‘Go’ terug naar Yao en Shun, twee legendarische keizers van het oude China. Hoewel gelijksoortige spelen als Go, waarbij het de bedoeling is dat je de stenen of stukken van je tegenstander omringt met die van jou, door heel Azië werden gespeeld, is het helaas niet te achterhalen waar Go oorspronkelijk vandaan komt. Er is een theorie die zegt dat Go oorspronkelijk werd gebruikt om de toekomst te voorspellen.
We weten echter wel dat de originele vorm van Go uit China komt. Het spel werd met name tijdens de lente en herfst gespeeld. Van oorspong op een veld van 17×17 vakjes, tegenwoordig speelt men op 19×19 vakjes.
In het boek van ‘Sui’ wat werd uitgegeven in de 7e eeuw, staat in beschreven de voorliefde van Japanners voor Go en Sugoroku (een soortgelijk spel) en Bakuchi (gokken), gaat men er vanuit dat Go in ieder geval niet later dan de 5e of 6e eeuw naar Japan kwam. Het lievelingsbord van de keizer Shoumu kun je terugzien in Shousouin, een gebouw waar vele oude kunststukken uit vroeger tijden te zien zijn.

go om geld
Met Go kon serieus geld worden verdiend. Er gaat zelfs een verhaal dat de priester Kanren en meester in het Go een spelletje speelde met de keizer Daigo. De priester won en kon met het geld wat hij van de keizer had afgetroggeld een tempel bouwen!

de grondlegger van het go
Een persoon die een significante impact had op het spel Go was Hon’inbou Sansa. Deze priester woonde in Tacchuu Hon’inbou bij de Jakkou tempel in Kyoto. De invloed die deze man op het spel had, is te vergelijken met de invloed die Sen no Rikyuu had op de thee ceremonie en Zeami had op Noh. (klassiek Japans muziek drama). Nadat de Tokugawa Bakufu was aangetreden, werd deze man uitgenodigd om naar Edo te komen om Go aan de nobelen te leren.

vrije plekken
Rond de Edo periode werd ook het ‘vrije plekken systeem’ ingevoerd. Dit systeem zorgt ervoor dat spelers geen vaste beginopstelling meer hoefden aan te nemen zoals dat hiervoor wel gebruikelijk was. Hierdoor werd het mogelijk nieuwe strategieën te ontwikkelen zoals ‘fuseki’ (start strategie) en ‘joseki’ (de stenen voor beide zijden op de beste plek neerzetten) en werd veel meer een veelzijdiger spel met meer ingewikkelde strategieën.
In het begin van de 20e eeuw werd dit vrije plekken systeem ook in China ingevoerd en is het nu onderdeel van de internationale Go regels.

officiele baan
Tijdens de Edo periode kon je je brood verdienen als professionele Go speler. De Bakufu gaf Go spelers een salaris en liet ze spelen in het Edo kasteel. De beste spelers onder de Meijin (Go grootmeesters) kregen de post van Godokoro. De Godokoro had veel macht, waaronder het recht om een licentie te verstrekken. Vandaar ook dat er serieus gestreden werd in de vorm van Sodo (vecht go) om deze post van Godokoro te bemachtigen.

go en de gewone bevolking
Rond de 15e en 16e eeuw verspreide Go zich onder het gewone volk. Go werd zo populair dat er zelfs Senryuu (grappige haiku) over werden geschreven. Bijvoorbeeld ‘Ik houd van, en haat mijn Go rivaal’.
In het midden van de 19e eeuw was Go zo populair dat er ook meer dan 10 vrouwen hadden met een licentie.
Tijdens de Meiji restauratie stortte het Go establisement in. Alle hoofden van de scholen verloren niet alleen hun salaris, maar ook hun Samurai status.
Pas in 1924 een jaar na de grote kanto aardbeving, krabbelde Go weer een beetje op.

de ‘uitrusting’
Wat heb je nodig om Go te kunnen spelen?
Natuurlijk de ‘Goban’ (het bord), de ‘Goshi’ (de stenen) en de ‘Goke’ (bakje om de steentjes die je hebt gewonnen in te leggen). De spelers zitten tegenover elkaar en spelen over de grid lijnen die ‘Me’ worden genoemd.
Er worden meerdere houtsoorten gebruikt om het Go bord te maken, maar de Kaya boom (Torreya nucifera) wordt gezien als het beste materiaal. Voor de zwarte Go stenen is de Nachiko steen die wordt gemijnd in het Kumano gebied het beste en voor de witte stenen worden witte schelpen vanuit het Hyuuga gebied gebruikt.
Een volledige set bestaat uit 181 zwarte stenen en 180 witte stenen en deze zijn precies genoeg om alle ‘Me’ van het bord te bedekken. Voor het bakje voor de stenen wordt hout van de Morus boom vanuit het Izu schiereiland gebruikt.

Wil je zelf ook eens Go proberen?
Kijk dan eens op http://playgo.to/iwtg/en/
Dit is een website waarbij je op een interactieve manier het spel en alle strategieën je eigen kunt maken. Wil je liever een ‘echt’ bord. Kijk dan eens op http://www.igo-shogi.co.jp” Deze website is wel alleen in het Japans. Hier is nog een alternatieve website met winkels waar je het spel Go kunt kopen in Tokio. Deze website is helaas ook alleen in het Japans.

English:

master and geisha playing go

What is Go?

Go is a board game that is played in Japan. It is comparable with checkers or chess. The game is known for the many strategic moves you can make eventhough it is simple in its rules. Chessmaster Emanuel Lasker refers to it as: “The rules of Go are so elegant, organic and rigorous in its logic, that if there are intelligent life forms out there in the universe (other than us), they will definitely play some form or other of Go.” Two players both place black and white stones on the board across free intersections on a grid of 19×19 lines. Beginners usually play on a board of 9×9 lines or 13×13 lines. The aim of the game is to surround the other players pieces and claim the biggest territory. Once a piece is played, it cannot be moved, unless it is conquered by the opposite player and therefore removed from the board. Go only ends when none of the players can make a move. The game does not have any specific rules how it should end. At the end both players count how many pieces they have played off the board and who has claimed the biggest territory to assess who is the winner. A player can also give up and forfeit the game.

The history

According to legends the game of Go goes back to the Yao and Shun. Two legendary emperors of ancient China. Although games like Go were played all over Asia, it is not exactly clear where the game originated from. Most, however, say it originates from China/ There is even a theory that claims that Go was originally used for divination purposes! All we know for sure is that the original form comes from China, although back then the game was played with a grid of 17×17 and now it is 19×19. In the book of ‘Sui’, which was published in the 7^th century, it is written that Japanese have a love for Sugoroku (a game like Go) and for Bakuchi (gambling), because of this publication it is widely thought that Go was introduced to Japan no later than the 5^th or 6^th century. The favourite board of emperor Shoumu can be seen in Shousouin a building where many ancient artefacts are kept.

Go for cash

By playing Go you could earn a good living. There is even a story that tells of priest Kanren, who was a Go master, who played with emperor Daigo. The priest won and with the earnings he was able to build a new temple!

The founding father of go

One person that meant a lot for Go was Hon’inbou Sansa. This priest lived in Tacchuu Hon’inbou at the Jakkou temple in Kyoto. The influence this man had on the game is comparable with the influence Sen no Rikyuu had on the tea ceremony and Zeami had on Noh. (classical Japanese music drama). After the Tokugawa Bakufu came into power, this man was invited to come to Edo to teach Go to the establishment.

Free moves

Around the Edo period, the free moves system was introduced. This system meant that players no longer had to place their pieces according to a set beginner position, but where able to place they pieces wherever they liked. This meant that a large number of new strategies could be used like the ‘fuseki’ (start strategy) en ‘joseki’ (placing the stones on both sides on the most advantageous spot). The game became much more intricate in its details and more complicated strategies where developed.
In the beginning of the 20^th century this ‘free style’ Go was introduced back into China and now it is part of the international rules of Go.

Official job

During the Edo period it was possible to make a serious living as a professional Go player. The Bakufu gave any official Go players a salary and let them play in the Edo castle. The best players among the Meijin (Go masters) received the position of Godokoro. The Godokoro had a lot of influence and power, among which the right to issue licences. In order to obtain this position of Godokoro, many people battled it out by playing Sodo (fighting go).

Go and the commoners

Around the 15^th and 16^th century, Go spread among the common people. Go became so popular that there were even Senryuu (funny haiku) written about it. For example ‘I both love and hate my Go opponent.’ In the middle of the 19e century Go  became so popular that more than 10 women had licences to practice Go. During the Meiji restauration, Go’s popularity plummeted. All the heads of the Go schools did not only lost their wages, they also lost their samurai title. Only in 1924, one year after the great Kanto earthquake Go reestablished itself.

The ‘gear’

What does one need to play Go? Ofcourse the ‘Goban’ (the board), the ‘Goshi’ (de stones) and the ‘Goke’ (bowl used to place your opponents stones which you have won into) The players sit across from each other and play the different grid lines, called ‘Me’.
 There are several different kinds of wood used to manufacture the Go boards, but according to the experts wood from the Kaya tree (Torreya nucifera) is considered the best material. For the black Go stones the Nachiko stone is mined in Kumano area. The best material for the white stones are shells from the Hyuuga area.
A full set consists of 181 black stones and 180 white stones. These are exactly enough to cover the entire board. For the Goku, the little bowl, the best wood to use is that of the Morus tree that comes from the Izu peninsula.

Would you like to try Go yourself?

Then please visit http://playgo.to/iwtg/en/
This is an interactive website that has many tutorials on Go and teaches you step by step to become a great Go player.

If you prefer the ‘hands on’ experience, you can by your own Go board in Tokyo at these places: http://www.igo-shogi.co.jp” (website only in Japanese) or click here for a list of all Go shops in Tokyo. (also only in Japanese)

Breaking news: Japanese royalty will attend corronation ceremony in Amsterdam

The Japanese royal family

The Imperial Household Agency is making final arrangements for Crown Prince Naruhito and Crown Princess Masako to attend the coronation of the new Dutch king later this month, agency sources said Wednesday.

It would be the first official overseas trip in 11 years for the Crown Princess, who continues to receive treatment for a stress-induced illness. Her last such engagement was in 2002, when she traveled to New Zealand and Australia.

The agency is in the stages of formally replying to the Netherlands that the couple will be able to attend the coronation of Prince Willem-Alexander, which is slated for April 30, the sources said.

The Prince of Orange, 45, will become the country’s first king in more than a century after Queen Beatrix announced in January she will abdicate April 30 after a 33-year reign to hand over power to her son.

The Netherlands sounded out the Crown Prince and Crown Princess through a diplomatic channel in early March to inquire as to whether they could attend the ceremony. The deadline to reply was early that month, the agency said, and a formal invitation was dispatched to the couple April 1.

The delay stemmed from continued consultations between the couple and the Crown Princess’ doctors on whether she is physically fit to make a long flight and participate in important functions, according to the sources. But the doctors have given the green light, and the agency is working out procedures with the prime minister’s office on getting the Cabinet approval necessary for overseas trips by members of the Imperial family, the sources said.

The agency is looking into reducing the load of the Crown Princess in attending some functions. In addition to the coronation ceremony, others events include a banquet.

The delayed response to the invitation prompted Noriyuki Kazaoka, grand steward of the agency, to take the unusual step of advising the couple to make a decision as soon as possible.

The Crown Prince has maintained close relations with Prince Willem-Alexander, as they share a strong interest in water resources issues. The Crown Prince serves as honorary president of the U.N. Secretary General’s Advisory Board on Water & Sanitation, which the Dutch prince chairs.

The Crown Prince and his family stayed at Dutch royal facilities for about two weeks in the summer of 2006 for a private vacation that was also aimed at helping his wife recuperate from her illness.

Japanese noodles: slurping manditory

(For an English translation, please scroll down)

Voor wie niet zoveel weet van de Japanse keuken en bij Japan direct denkt aan sushi, die heeft het mis. De meeste Japanners eten sushi maar zelden, hooguit tijdens een feestelijke gelegenheid.

Wat Japanners wel vaak eten is noodles. Japanse noodles zijn er in alle soorten en maten. Bijvoorbeeld:

Ramen
Ramen komen oorspronkelijk uit China, maar zijn naar Japan gekomen rond het begin van de 20e eeuw. In die tijd werden de eerste Chinese restaurants in Japan geintroduceerd en een rudimentaire versie van de ramens die je tegenwoordig overal in en buiten Tokio ziet in de diverse restaurants, werden daar voor het eerst klaargemaakt en verkocht.
Ramen zijn noodles van tarwe in een bouillion. Er zijn vele verschillende soorten boullions, maar de hoog categorieën zijn wel zout, soya, miso, vis boullion en tonkotsu (gemaakt van varkensbotten).
Elke streek heeft weer zijn eigen specialiteit en ook binnen Tokio zijn veel restaurants gespecialiseerd in één of twee soorten ramen, hoewel je ook wel restaurants hebt waar er meerdere soorten te krijgen zijn.
Buiten de overheerlijke boullion en de noodles krijg je vaak ook nog een aantal toppings. De meest voorkomende zijn gesneden varkensvlees (チャーシュー chāshū), gedroogd zeewier (海苔 nori), kamaboko, lente ui, en af en toe ook  mais of Japanse horenzo (spinazie).
Ramen werd van oorsprong altijd warm gegeten, maar omdat de zomers in Tokio zo ellendig warm zijn, hebben veel ramen restaurants ook een koude variant op de menu kaart staan. Meestal alleen in de zomer overigens. Deze koude noodles eet je iets anders dan de warme variant. Je krijgt de noodles meestal apart en je krijgt er een aparte saus en apart wat groente of andere toppings bij. De groente en noodles stop je in de saus en dat eet je dan zo samen. Erg lekker kan ik je wel vertellen! Overigens eten de meeste japanners niet de boullion op van de ramen omdat deze vaak erg vet is en veel calorieën bevat.

Waar kun je in Tokio de lekkerste ramen eten?
Op Tokio station heb je ramen street. Dat is een straatje waar er veel ramen restaurants zijn gevestigd. Hier staat altijd een lange rij en ik heb het zelf mogen ervaren, de ramens zijn er erg lekker!

Ramen

Soba
De volgende noodle soort waar ik graag iets over vertel is soba. Soba wordt gemaakt van witte of volkoren boekweit noodles. Deze noodles worden met de hand gemaakt. Zeker bij een restaurant wat zich op soba gerechten richt, zijn dit vrijwel altijd verse handgemaakte noodles. Het meel wordt tot een bal gekneed die daarna wordt uitgerold tot een flinterdunne laag. Vervolgens wordt door expert soba maker het deeg een aantal keer opgevouwen en met een mes uit de hand in dunne slieren gehakt. Het is echt meesterlijk om dat van dichtbij te zien hoe dat proces zich letterlijk en figuurlijk ontvouwt. Een aantal soba restaurants hebben een soort van etalage waar de man staat om de soba noodles te maken en het is een genot om naar te kijken.
Soba werd van oorsprong altijd koud gegeten. De soba worden dan koud geserveerd met een soort van koude bouillion erbij (dashi). Je eet de soba met wasabi en lente uitjes. Je pakt steeds een bosje noodles en die doop je in de bijgeleverde boullion.
Je hebt tegenwoordig ook een warme variant van de soba noodles. Deze wordt geserveerd met warme boullion waar de noodles aan worden toegevoegd. Een grote favoriet is de soba met tempura erop. Ook warme soba met boullion met stukjes eend erin is erg lekker.

Waar kun je in Tokio de lekkerste soba eten?
Persoonlijk vind ik Minato-ya echt de beste plek voor soba. Heerlijk verse koude soba met rundvlees, kip, sesam of nori bijvoorbeeld. Minato-ya is gevestigd aan de Atago dori in Minato-ku, Tokyo op loopafstand van Kamiyacho station met de Hibiya lijn en is zeer populair dus als je er wilt eten dan zul je er vroeg bij moeten zijn!

Soba being cut by the master. All hand made.

Cold soba

Udon
Ja er zijn nog meer soorten noodles. Namelijk udon. Udon (饂飩, meestal geschreven als うどん) is weer een ander soort van noodle. Het is een dikke noodle soort die gemaakt is van tarwe. Ook deze noodles zijn in een warme en een koude variant verkrijgbaar. Udon wordt meestal wel warm gegeten en geserveerd in een warme boullion die kakejiru heet en die gemaakt is van dashi, soy sauce (shōyu), en mirin.De toppings zijn meestal lente uitjes, maar andere toppings zoals tempura, meestal prawn or kakiage (a type of mixed tempura fritter), of aburaage, een soort van gefrituurde tofu zakjes klaargemaakt met suiker, mirin, en soy sauce. Een dun plakje kamaboko, (fish cake), is ook vaak nog toegevoegd. En Shichimi kun je, als je daar van houdt, ook nog toevoegen.

Waar kun je in Tokio de lekkerste udon eten?
Klik op deze link om door te gaan naar de top 10 udon restaurants in Tokio.

Hot udon noodles

Last but not least
Dan rest mij je nog een hele smakelijke maaltijd toe te wensen, en vergeet niet om de noodles (zelfs met spaghetti doen Japanners dit) luidruchtig naar binnen te slurpen. Hierdoor komt er zuurstof mee naar binnen wat tegelijktijd warme noodles afkoelt en…. net als bij wijn, de smaak verhoogt. (of althans dat zegt men, persoonlijk proef ik geen verschil).

English:

For who does not know all too much and things immediately ‘sushi’ when thinking of the Japanese cuisine, is wrong. Most Japanese only rarely eat sushi, only on special occasions. The thing that Japanese do eat a lot of is noodles. Japanse noodles come in a variety of shapes and sizes, for instance:

Ramen
Ramen come from China, but came to Japan around the turn of the century (the 20th century). In these days the first Chinese restaurants were introduced in Japan and a rudimentary form of the ramens that are widely available around Japan were first made and sold in Tokyo.
Ramen are noodles made of wheet and served in broth. There are many different kind of broths but the main categories are salty, soy sauce, miso, fish broth and   tonkotsu (made of pork bones).
Every region has its own specialty and even within Tokyo there are many restaurants that specialize in only one of two kinds of ramen, although some serve many different kinds as well. Except for the exceptionally tasty broth and of course the noodles, this delightful dish is served with a variety of toppings like sliced pork (チャーシュー chāshū), dried seaweed (海苔 nori), kamaboko, spring onion, and occasionally  corn or Japanse horenzo (spinach).
Ramen were originally eaten warm, but since the summers in Tokyo are so miserably hot and humid, a lot of restaurants nowadays also have a cold variety on the menu. These cold noodles are eaten differently. You get the noodles usually seperate, together with a bowl with sauce and some vegetables seperately like cucumber. The vegetables and noodles are added to the sauce and eaten together. It is really tasty and I can really recommend it!

By the way, the broth us usually not drunken by Japanese when they eat warm noodles as it contains a lot of calories so usually only the noodles and toppings are eaten unless the broth is really exceptionally tasty.

Where can you eat the best ramen in Tokyo?
On Tokyo station you can find the imfamous ramen street. This is a little street where a lot of ramen restaurants are located. There are always long qeues so that generally means that the food is really good. I can definitely attest to the wonderful ramen they serve here! They are quite tasty!

Ramen

Soba
The next type of noodle i would like to talk about is soba. Soba are made from white or Brown buckwheet noodles. These noodles are hand made. Especially at restaurants that specialize in soba dishes the noodles are almost always fresh and hand made. The dough is kneed into a ball and roled into a thin layer. Then the except soba maker folds the dough several times and by hand cuts it in thin strands.  It is truly magnificent to watch this process both figuratively and literally unfolding underneath your eyes. A number of soba restaurants have a special window from where you can leisurely view the whole process in action. It is really a pleasure to watch the master at work.

Soba was originally always eaten cold. The soba are served cold with a kind of broth (dashi).  You eat the soba with wasabi and scallions. You grab a bit of soba with your chopsticks and dip them in the broth to which you have added the wasabi and the scallions.
These days you can also find a warm variety of soba. These are served in a warm broth. A big favourite is soba with tempura or warm soba in warm broth with pieces of duck is also quite tasty.

Where can i find the best soba in Tokyo?
Personally I consider Minato-ya the best spot to eat soba. The wonderful cold soba with beef, chicken, sesame or nori are really do die for.   Minato-ya is located at the Atago dori in Minato-ku, Tokyo walking distrance from Kamiyacho station on the  Hibiya line. The restaurant is extremely popular so you need to be there early if you want to taste some of their wonderful dishes.

Soba being cut by the master. All hand made.

Cold soba

Udon
Yes, there are still other kinds of noodles. Namely udon. Udon (饂飩, written as うどん) is yet another kind of noodle. It is a thick noodles that is made from wheat. These noodles are also served both hot and cold, although the hot variety is more popular.  Udon is usually served in a hot broth called  kakejiru that is made from dashi, soy sauce (shōyu), and mirin. The toppings are usually scallions, but other toppings like tempura, usually prawn or kakiage (a type of mixed tempura fritter), or aburaage, a kind of deep fried tofu pouch prepared with sugar, mirin, and soy sauce. A thin slice of kamaboko, (fish cake), is usually placed on top. You can add Shichimi to taste.

Where can you buy the best udon in Tokyo?
Click this link to see the top 10 best udon restaurants in Tokyo.

Hot udon noodles

Last but not least
Now that I have explained to you the basics of Japanese noodles, the only thing left for me to do is to wish you a pleasant meal and to press onto you that you should really slurp loudly when eating your noodles. Japanese do this even with spaghetti! When slurping you add oxygen to your bite and this both cools the noodles and gives them extra flavour, like with a good French wine (although personally I cannot taste the difference) So eat noisily, use lots of napkins and enjoy this typical Japanese dish!

 

Breaking news: Tokyo cop fired for leaking information to hooker club

TOKYO (TR) – Tokyo Metropolitan Police on March 29 announced the dismissal of an assistant inspector for leaking information regarding potential activities to a prostitution club in Ota Ward, reports theSankei Shimbun (Mar. 29).

On December 21,Tomohiko Kakizoe, 45, once a member of the anti-organized crime division of Manseibashi Police Station, was relieved of his duties for sending an email to a Chinese masseuse, with whom he was engaged in an affair, that alerted the club to a potential raid of the establishment.

In January, Kakizoe was arrested for the alleged management of the massage parlor, which provided sexual services inside private rooms — a violation of the Anti-Prostitution Law. Kakizoe was also slapped with charges for violations of local government employee laws.

The suspect had reportedly denied the allegations. “I know that prostitution took place at the club, but I was not involved in the management,” Kakizoe was quoted by investigators.

Kakizoe was not formally prosecuted for the alleged crimes. On March 12, under a summary prosecution order, he was fined 60,000 yen.

The club was established in February of last year. A photograph implicating Kakizoe in the operation surfaced in May.

The former assistant inspector was in possession of a pass key to the club, and investigators believe that he received a part of the proceeds from the operation.

A veteran investigator of drug trafficking and organized crime, Kakizoe joined the force in 1987. He transferred to the Manseibashi Police Station in June of 2010.

“When a woman is arrested it is unfortunate,” said Kakizoe, “and I wanted to protect them. I am sorry for any trouble I caused the department.”

Japanese kimonos; the thing to wear

(For an English translation, please scroll down)

Eigenlijk zie je tegenwoordig nog maar weinig dat mensen in geïndustrialiseerde landen klederdracht of traditionele kleding dragen. Japan is een van de weinige landen waar er nog wel (door sommige mensen nog dagelijks) kimono’s worden gedragen.Letterlijk betekent  kimono (着物) mono=ding en ki komt van het werkwoord kiru wat dragen betekent. Ding om te dragen dus!

Kimono’s, yukata‘s en hakama’s
Hoe zit het nu precies? Wat is nu eigenlijk het verschil tussen en kimono en een yukata en wat is een Hakuma?
Een kimono is een t-vormig kledingstuk wat recht naar beneden valt tot aan de enkels. In principe is het ‘one size fits all’ en worden ze vaak verkocht in één lengtemaat. Als de kimono voor de drager ervan te lang is, dan wordt de stof bij het middel horizontaal geplooid totdat de lengte goed is. Een kimono is normaal gesproken van zijde gemaakt, maar tegenwoordig zie je ook wel goedkopere versies in blends or zelfs volledig in polyester. Een yukata daarentegen is altijd van katoen gemaakt en vaak een stuk informeler. Zeker in de zomer worden er veel yukata’s gedragen, met name tijdens speciale festivals zoals bijvoorbeeld Hanami en Hanabi. (Hanami is pick nicken onder de kersenbloesems en Hanabi is kijken naar een vuurwerk show).
Een hakuma is een soort van rokbroek. Deze wordt veel gedragen bij tempels (met name in shinto tempels) en bij vechtsporten zoals  iaido, jodo, kendo, kyudo en aikido en de scheidsrechters bij sumo dragen ook altijd een Hakuma. De Hakuma werd in het verleden veel door samurais gedragen en deze rokbroek beschermde de benen tijdens het paardrijden.

Colourful kimono for a single lady (furoshide)

More subdued colours for married women, shorter sleaves and a less elaborate design.

A buff man wearing a hakuma

Hoe draag je een kimono?
De kimono moet, zoals hierboven al beschreven, tot op de enkels vallen. Als de kimono te lang is, dan worden er horizontale vouwen gemaakt ten hoogte van het middel en wordt de kimono (of yukata) zo op lengte gemaakt.
Een kimono heeft altijd wijde mouwen. Soms in restaurants dragen de serveersters ook kimono’s. Zij zetten de mouwen vaak vast met knijpers of elastiekjes zodat deze niet in de weg zitten tijdens het werk. Normaal gesproken als je de straat op gaat in een kimono, dan gebruik je uiteraard deze hulpmiddelen niet.
Om een kimono bij elkaar te houden, draag je om het middel een speciale band. Dit wordt een  obi  genoemd. Een yukata heeft meestal niet zo’n heel speciale band, maar bij een echte kimono dan is de  obi die daar bij hoort vaak heel bijzonder. De obi wordt normaal gesproken aan de achterzijde geknoopt, behalve de kimono’s die destijds door de ‘working girls’ in het Yoshiwara district werden gedragen. Die knoopten de obi aan de voorzijde zodat ze gemakkelijker op hun rug konden liggen zonder dat ze zich eerst helemaal hoefden uit te kleden. Normaal gesproken draag je twee lagen als je een kimono draagt. Een witte onderkimono waarvan er een klein randje van onderuit komt bij de hals en een gedecoreerde bovenkimono. Bij speciale gelegenheiden zoals een bruiloft, dan worden er vaak meerdere lagen over elkaar heen gedragen, soms wel 3 tot 5. Bovendien heb je ook nog een overjas of jasje wat je over je kimono of yukata heen kan dragen, dit wordt een Haori (羽織 genoemd.

The obi can be very elaborate and beautiful.

Kimono’s draag je op een speciale manier. De linkerzijde altijd over de rechterzijde, tenzij je naar een begrafenis gaat, dan wordt de kimono omgekeerd (rechts over links) gedragen.

Example on how to wear a kimono

Schoeisel
Bij een kimono draag je uiteraard niet normale schoenen of hakjes. Je draagt speciaal schoeisel, meestal zōri of geta, dit zijn speciale slippers en erbij draag je tabi. De speciaal hiervoor gemaakte teensokken.

Voor elk seizoen één
Normaal gesproken had je voor elk seizoen één kimono nodig. Elk seizoen had een eigen print of borduursel en was gemaakt in tinten die bij dat seizoen hoorden. Zodra het seizoen veranderde, dan liep iedereen ineens in een andere kimono rond. Het moet fantastisch zijn geweest om in die tijd in Japan rond te lopen en die wisseling van kimono’s mee te hebben gemaakt. Op herfst kimono’s komen bijvoorbeeld afbeeldingen van momoji (esdoorn bladeren) voor en een voorjaarskimono kan bijvoorbeeld sukura (kersenbloesems) er op hebben.

Single of getrouwd?
Je kunt vaak aan de kimono zien of iemand vrijgezel is of getrouwd. Getrouwde vrouwen dragen vaak veel simpelere kimono’s in donkere en/of matte tinten. De kimono’s zijn vaker monochroom en simpel qua decoratie. Een kimono voor een single dame is daarentegen vaak erg bont met veel verschillende kleuren en een drukke print of borduursel. Ook kan de mouwlengte verschillen. De kimono voor een single dame heeft vaak diepere mouwen dan die voor een getrouwde dame.

Wanneer draag je een kimono?
Hoewel er nog steeds (met name dames) zijn die dagelijks een kimono dragen, zul je de meeste mensen in Tokio in het dagelijks straatbeeld in yofuku (westerse kleding) zien lopen. De meeste mensen dragen een kimono alleen bij speciale gelegenheden zoals ‘the coming of age day’. Dit is een dag op de tweede maandag van januari waarbij alle mensen die dat jaar 20 jaar zijn geworden naar een speciale ceremonie gaan. Maar natuurlijk ook bij bruiloften en begrafenissen worden vaak kimono’s gedragen. Professionele sumo worstelaars dragen (buiten de ring) meestal ook een kimono of een yukata.

Ook een keer een echte kimono dragen?
Dat kan, er zijn diverse touroperators die tours aanbieden waarbij iemand je helpt om de kimono aan en uit te trekken. Deze tours zijn over het algemeen wel prijzig.
Bijvoorbeeld deze. Een andere optie is om een fotoreportage te maken waarbij je een kimono aan hebt en je wordt gesminkt als een geisha. Je krijgt uiteraard ook een pruik op dus je zult een totale transformatie ondergaan. Ook dit is niet goedkoop, maar het duurt best wel een tijdje voordat je de kimono aan hebt en in de make-up zit en het is bovendien een unieke ervaring.
In omotesando kun je terecht bij studio Katsura. (Ik weet niet zeker of ze nog steeds open zijn) Je kunt ook terecht in Asakusa. De website is alleen wel in het Japans. Klik hier voor meer informatie.

English:
In recent years it has become quite rare to see people walking around in traditional or folk clothes. Especially in the industrialized countries. Sure someone from Bavaria might wear a ‘lederhosen’ during a festival and bull fighters in Spain always wear special garb as well, but to see someone wear that kind of outfit all the time…? You will need to travel to the far corners of the earth to a remote village inhabited by an ethnic minority to see someone who wears traditional clothes on a daily basis. Japan is different in that respect. Even though time has definately not stood still in this buzzing country, there are still hords of people that wear the traditional kimono, either for a special occasion or even on a daily basis. Litterally  kimono (着物)means;  mono=thing and  ki comes from the verb  kiru which means to wear. So literally a thing to wear!

Kimono, yukata and hakama
What’s the deal here? What is the difference between a kimono and a yukata and what on earth is is hakuma?
A kimono is a t-shaped type of clothing that falls straight to the ground to the ankles. It is basically one size fits all. If the kimono is too long, pleats are made around the waist until the kimono is the right size. A kimono is normally made from silk, although these days you also find them in blends and even in 100% polyester to lower the price.

A yukata on the other hand, is always made from cotton and is much more informal. Especially in summer many people like to wear a yukata especially for Hanami and Hanabi. (Hanami is having a pick nick under the cherry blossoms and Hanabi is watching a fire works show.

A  hakuma is a cross between a skirt and pants. It is worn usually in shinto shrines by the priests and it is also used for traditional Japanese sports such as iaido, jodo, kendo, kyudo and aikido. The referies at a sumo match also always wear a hakuma. Originally the hakuma was worn by samurai to protect their legs during horseback riding.

Colourful kimono for a single lady (furoshide)

More subdued colours for married women, shorter sleaves and a less elaborate design.

A buff man wearing a hakuma

How to wear a kimono?
A kimono, like you have just read in the previous paragraph, should come all the way to you ankles. If it is too long then horizontal pleats are made to adjust the length. Similarly a yukata is also adjusted in this fashion.

A kimono always has wide sleeves, sometimes almost to the ground and it can also have a train. In some restaurants the waitresses also wear a kimono, but they usually use clothes pegs or elastic bands to keep the sleeves out of the way. Of course when out and about with a kimono you don’t use these to adjust your kimono.

In order to fasten the kimono a special sash is used. This is called an obi . the sash is wrapped many times around the body and tied around the back in sometime a very elaborate fashion. A yukata also uses a sash, but generally  a very simple one compared with the one used with a kimono.

The obi  are often times really elaborate and sometimes even quite big. It is hard to tied it around you yourself and most people (unless you are quite skilled at it) need someone else to help them dress. The obi  is always tied around the back, except in the old days in the Yoshiwara district. The ‘working girls’ here often times had the  obi on the front so it was easier to lie on their backs with out having to get completely undressed.

The obi can be very elaborate and beautiful.

Normally you wear two layers when wearing a kimono. A white underkimono and a top kimono. Sometimes a red under kimono is also added and on special occasions such as weddings there can be as many as five different layers. All the under kimonos are only minimally visible at the neck line.  Then there is the  Haori (羽織) a special kind of coat worn over the kimono or yukata.

You wear a kimono in a special fashion. Always the left side over the right side, unless you are attending a funeral, in that case the kimono is worn right side over left side.

Example on how to wear a kimono

 

Footwear
When you wear a kimono you naturally do not wear regular shoes or heels. You wear special kind of slippers  zōri or geta, You always wear these slippers with specially designed socks, never barefoot. These are called tabi and they split your toes so they can easily be worn with these kind of slippers. When it rains there is even a special see through plastic cover that can be worn over the slipper so your feet do not get wet. 

One for every season
Traditionally you had to have at least four different kimono’s. One for each season. Every season had it’s own colours that went along with it and special designs only meant for that specific season. For instance in spring one would wear a kimono with cherry blossoms, in autumn with momoji (maple leaves) and in winter with snow flakes. It must have been amazing to walk around in these times, because from one day to the next everyone would change their kimono to adjust it to the new season.

Single or married?
Often times you can see by the style and colour of a kimono whether someone is single or married. Married women often times wear different kimono’s. They are much more subdued in colour and style while the kimono worn by a single lady is much more elaborate and colourful. Also the sleeve length is usually different. For a single lady the sleeves can go all the way down to the ground, while for a married lady the sleeves are always much shorter

When do you wear a kimono?
Even though up to this day there are still people (mostly men) that wear a kimono practically every day, in daily life you generally see Japanese wear yofuku (western style clothes). Most people only wear a kimono on special occasions like the ‘the coming of age day’. This is a special day on every second Monday of January where all the people who have become 20 years old in the previous year assemble for a special ceremony. Generally they wear a kimono or a hakuma. Of course during weddings and funerals people often don a kimono, although western style clothes are worn more and more on these occasions as well. Professional sumo  wrestlers generally wear a kimono outside the ring as well or a yukata when it is warmer.

Would you like experience wearing a real kimono?
That is absolutely possible, although you do need to bring your wallet! There are several companies that arrange tours in Tokyo while being dressed in a kimono. A professional will help you to get dressed. For instance this one. (not affiliated with me) Another option is to do a photoshoot where you will be dressed as a geisha or maiko. Of course in this case you not only get to wear a kimono, but also a wig and you will get the make-up that goes with the geisha updo. It is a unique experience and you will feel like a completely different person and probably won’t even recognize yourself!  Again this is not cheap, but they do take a lot of time to prepare you so it really isn’t too bad if you consider the amount of time they spend with you and the seriousness with which these photographers handle things.
In omotesando there is studio Katsura. (I am not quite sure whether they are still in operation so you should contact them first) Or you can go to Asakusa. There is a studio there as well which is definitely still open. For more information  click here (website is only in Japanese).

April; the month of cherry blossoms, start of the new year and suicides

(For an English translation, please scroll down)

Suicide rates for Japan compared to other countries

Het is algemeen bekend dat er in Japan veel mensen zijn die zelfmoord plegen. In 2010 waren het nog 31.690 personen die zelfmoord pleegden, in 2011 waren dat er alleen in de maand mei al meer dan 3.000. Echter, dus was wel na de aardbeving en tsunami en met name in de getroffen gebieden bleek het aantal zelfmoorden te stijgen. Japan staat hoog op de lijstjes van Japan de  World Health Organization op het gebied van zelfmoorden. Met gemiddeld 24.4 zelfmoorden per 100.000 mensen, staat het in de top 8 van geindustraliseerde landen waar er de meeste zelfmoorden worden gepleegd.

Zelfmoord onder scholieren
Hoewel in de meest westerse landen de winter vaak piektijd is op het gebied van zelfmoorden (vooral rondom de feestdagen) ligt dat in Japan anders. In april is het traditioneel de start van het nieuwe fiscale jaar en de start van het nieuwe schooljaar. Met name onder scholieren is het aantal zelfmoorden hoog rond deze periode. Wanneer je naar een nieuwe school gaat, dan moet je eerst een toelatingsexamen doen. Dit is vaak het moeilijkste onderdeel van de opleiding. Veel leerlingen halen dit examen niet, zeker voor goede scholen, wat helaas voor velen van hen een reden is om er een einde aan te maken.

Pesten
De sociale druk om te presteren en om erbij te horen is in de afgelopen jaren erg gestegen. Hoewel scholen gelijkheid proberen te promoten mede door het dragen van uniformen in school en zij vaak stricte regels hanteren met betrekking tot het uiterlijk van scholieren (geen make-up, sieraden, geverfd haar, etc), zijn het aantal gevallen van zelfdoding door extreme vormen van pesten alleen maar toegenomen. De kinderen die hier het slachtoffer van zijn, worden vaak zowel fysiek als mentaal mishandeld. Er is een geval bekend in Japan wat op het nieuws is geweest, waarbij de ouders van deze pestkoppen zeiden dat hun zonen juist de enige die aandacht hadden voor het slachtoffer en dat de rest hem gewoon negeerde. Dat was enerzijds wel zo, maar die zogenaamde ‘aandacht’ bestond uit het slachtoffer naakt vastbinden op het schoolplein en continue op hem inpraten door te zeggen dat hij een verspilling was van de lucht die hij inademde en dat het een opluchting zou zijn  voor iedereen in zijn omgeving als hij er niet meer was. Het is dan ook niet vreemd dat de jongen in kwestie het uiteindelijk niet meer aankon en er een einde aan maakte.
Economische malaise
Vanwege de slechte economische situatie in de hele wereld en met name ook in Japan, neemt het aantal zelfmoorden onder volwassenen ook toe. Eigenlijk vanaf het derde jaar van de universiteit zijn studenten al bezig te solliciteren naar een baan voor straks als ze klaar zijn met school. Uiteraard willen bedrijven alleen ‘the best and the brightest’ aannemen en vallen velen buiten de boot. Het uitblijven van een direct rooskleurig toekomst perspectief is voor velen van hen een reden om niet langer verder te willen. Eenmaal in een organisatie, was het vanuit het verleden heel zeldzaam dat je van bedrijf veranderde. Wat wel met regelmaat gebeurd is dat je wordt toegewezen om een andere functie uit te voeren. Dit hoeft overigens totaal niet in het verlengde van je ervaring of kennis te zijn. Het kan ook zijn dat je naar het buitenland wordt gestuurd. Over het algemeen heb je zelf geen inspraak of je deze andere functie wel wilt of kunt uitoefenen en of je de locatie waar je naar wordt gestuurd je wel aanspreekt. Je dient gewoonweg je boeltje te pakken en te doen wat je wordt opgedragen.

Vroege pensionering
In Japan worden veel mensen ontslagen of verplicht met pensioen gestuurd wanneer ze nog maar 50 jaar oud zijn. In veel gevallen is het pensioen niet toereikend om van rond te komen als je nog zo lang hebt te gaan. Soms lukt het deze mensen om nog een ander baantje als parkeerwachter of oversteekhulp te bemachtigen, maar veel vaker nog eindigen deze mensen op straat of voor een trein.

Psychologische problemen
In Japan rust er nog steeds een groot taboe op psychologische problemen. Er zijn weinig tot geen psychiaters of psychologen en veel mensen die met problemen kampen, kunnen nergens terecht. Ziekenhuizen zijn met name gericht op het voorschrijven van medicijnen in plaats van therapie. Bovendien voelen mensen met dergelijke problemen zich vaak bezwaard richting hun familie en voelen dat zij hen tot last zijn. De drempel om hulp te vragen is enorm groot en vaker dan niet lukt het deze mensen niet om een andere uitweg te vinden voor hun problemen dan door zelfmoord te plegen.

Schuldencrisis
Het aantal zelfmoorden wat gerelateerd is aan inseki-jisatsu (“verantwoordelijkheid-gedreven” zelfmoorden) stijgt ook gestaag. Om in Japan een lening te kunnen afsluiten, moet je vaak iemand hebben die garant voor je staat in het geval je de lening niet kunt betalen. Door de huidige crisis is het voor veel mensen steeds moeilijker om aan deze maandelijkse verplichtingen te voldoen. Veel mensen plegen dan ook zelfmoord om deze schuldenberg uit de weg te gaan. Het is zelfs zo erg dat de markt hierop inspeelt en levensverzekeringen aanbiedt die een speciale ‘zelfmoord clausule’ hebben ingebouwd. Wanneer je door zelfdoding om het leven komt, dan betaalt deze verzekering automatisch je openstaande schulden af.

Suicide forrest( Aokigahara)
Een van de meest favoriete plekken om zelfmoord te plegen is  Aokigahara. Het bosrijke gebied rondom de fuji berg. Dit bos staat ook wel bekend als ‘suicide forrest’. Op de parkeerplaats staan altijd wel een paar achtergelaten auto’s langzaam weg te roesten en in het bos zelf vind je regelmatig tentjes met of zonder inwoners. Mensen die moed aan het verzamelen zijn om door te gaan met hun plan of er uiteindelijk toch vanaf zien. De meest favoriete wijze van zelfdoding in dit bos is via ophangen. Een boswachter controleert regelmatig of het stoffelijk overschotten zijn die verwijderd moeten worden en wanneer hij mensen in een tent aantreft, probeert hij er, zover hij daar de middelen toe heeft, van te overtuigen er niet mee door te gaan. Meestal door hen te informeren dat kamperen op deze locatie niet is toegestaan.

Suicide forrest at Mt Fuji

Schreinend
Met de steeds groeiende vergrijzing binnen Japan, het lage geboorte cijfer (1,3 kinderen per familie) en het groeiende aantal zelfmoorden, staat Japan er niet goed voor. Af en toe worden er vanuit de overheid wel initiatieven opgestart om mensen ervan te weerhouden om zelfmoord te plegen, maar helaas heeft dit nog niet echt tot veel succes geleid. Sterker nog, zelfdoding wint aan populariteit en je ziet steeds meer websites ontstaan die gefocust zijn op dit onderwerp en allerhande tips geven hoe je het beste te werk kunt gaan. Ook worden er door de gebruikers van deze sites, vaak zelfmoord pacts gemaakt waarbij de deelnemers elkaar treffen en vaak via het mengen van huishoudelijke middeltjes een gas creëren waardoor ze als groep samen hun doel kunnen volbrengen.
Hoewel de premier van Japan probeert via het creeren van banen en het doorbreken van de recessie de economie weer de juiste kant op te krijgen (Japan heeft onlangs de geldpersen flink laten draaien in de hoop de sterke yen te devalueren) ziet het er niet naar uit dat deze maatregelen genoeg zullen zijn om het aantal zelfdodingen een halt toe te roepen.

Suicide rates for Japan compared to other countries

It is common knowledge that in Japan a lot of people commit suicide. In 2010 up to 31,690 individuals comitted suicide. In 2011 however, only in the month of May there were more than 3,000. Of course many of these suicides were comitted in areas where the tsunami and earth quake had struck so it was an unusual time even for Japans standards. Japan has always been high ranking on the list made by the World Health Organization where it comes to suicides. With on average 24.4 suicides per 100.000 people, the country has always been in the top 8 of industrialized countries that have the highest suiced rates.

Suicide among school children
Although in the west the peek time for suicides is often in the winter time, especially around the holidays, in Japan it occurs more often during springtime. April has traditionally been the month of the start of the new fiscal year and the time when all the schools start their new school year. Especially among students the start of the new year is a prime reason to commit suicide. To enter into a new school, you need to do an entry exam. These are usually quite brutal and the most difficult part of your education. Many students do not pass the exams for the top schools, which unfortunately for many, is a reason for not wanting to go on.
Teasing
The social pressure to achieve and to belong is recently risen to ever more increasing levels. Although schools try their best to create equality by forcing their students to wear uniforms and to enforce strict rules in regards to appearance (no make-up, dyed hair or jewelry allowed) the number of suicides among students has risen gradually. The children who are the victims of these bullies are often times abused both mentally and physically. There is one well documented case in Japan where the mothers of the bullies said to the media that the parents of the child who committed suicide should be grateful to their sons as they were the only one who would give some attention to this poor boy. Yes, the boys definitely gave a lot of ‘attention’ to their classmate, by stripping him naked on the school yard, tying him up and verbally abusing him, telling him that everyone would sigh of relief if no longer faced with such an unworthy creature. That he was a waste of the air he breathed and so on. It is not strange then that the boy after a while no longer could stand these abuses and committed suicide.
Economic downturn
Because of the terrible ecconomic decline in recent years around the world and also in Japan, the number of suicides has also been increasing among adults.
Starting from the 3rd grade in university, students are applying for a job for when they finish school. Naturally companies only want to hire the best and the brightest, so for many students their job perspective looks rather grim. Not having a great future ahead of you, is for many of them reason enough to want to end things.
Once employed by a company, it used to be rare to switch employers. These days this happens more often, although employees tend to be more loyal to their employer compared to most other countries.
In order to ‘keep things fresh’ companies often force job rotation. The person in question is told they will have another job soon, not necessarily in line with their capabilities or experience. Also it is not uncommon for employees to be send to another location within Japan or even oversees. The employees usually do not have a say in this and are forced to accept the job, wherever it may take them. Of course not everyone can deal with these pressures and some of them choose to take their own lives rather than to be sent to some godforsaken place and be forced to work there.

Early retirement
In Japan many people get fired or forced into retirement when they are just 50 years old. In many cases their pension is not sufficient to sustain them for such a long period. Some of them can find alternative employment as a parkinglot attendant or crossing guide, but many of these men end on the streets or commit suicide. Some not even because their income is not sufficient, but because they simply do not know what to do with their time, having worked their entire lives and never been able to develop any hobbies or interest. These people spiral into a severe depression, which often results in suicide.
Psychological problems
In Japan there is still a strong taboo on psychological problems. There are very few psychiatrists or psychologists and people who suffer from these afflictions, often times have nowhere to go. Hospitals usually only prescribe medication and talk therapy is pretty much unheard of. People who suffer from mental deseases, often feel they are a burden to their family and immediate social circle. The threshold to seek help is really high and more often than not these people do not find any means to solve their issues other than to take their own lives.

Debt crisis
The number of suicides that is related to inseki-jisatsu (“responsibility-driven” suicides) has been gradually increasing. In order to take out a loan in Japan, you often need someone who will be your guarantor in case you default on your loan. During the current crisis, it has become more and more difficult for people to pay these monthly obligations and many of them resort to suicide as a means to escape having to pay their debts.
The market saw room for a niche and insurance companies began to offer special life insurances that have a special suicide clause that will pay out in case you commit suicide and will absolve you from all debts acquired during your life time.

Suicide forrest( Aokigahara)
One of the most favourite places to commit suicide is Aokigahara. This is a wooded area around mt Fuji. The forrest is well known under the more popular name of ‘suicide forrest’ and often times there are abandoned cars on the parking lot that are slowly beginning to rust. Inside the forrest you can often see makeshift camp sights where people are contemplating to commit suicide. The campsites are usually abandoned either to go through with it, or to head back home and try to make it work. The most common way to commit suicide in this forrest is by hanging. A forrester checks the woods once in a while to see if there are any bodies to collect and when he sees people camping in the woods, he tries to dissuade them from going through with it, usually by only telling them that camping is not allowed in this area. Families often go to these woods to grieve their loved ones so it is not uncommon to find fresh cut flowers at the foot of a tree to commemorate a loved one who left this world at the sight of this tree.

Suicide forrest at Mt Fuji

Devastating
With the growing number of senior citizens in Japan and the low birth rates (only 1,3 children are born per family) and the increase in the number of suicides, Japan is in a tough position. Of course the government tries to battle these conditions, especially the suicide rates by all kind of initiatives, but this has not had any real positive results. In fact, suicide has become more and more popular and websites are popping up here and there that are focused on helping people who want to commit suicide, not by dissuading them, but by telling them which method is most successful.
The users of these websites often make suicide pacts and meet up solely for this purpose. One of their favorite methods to kill themselves as a group is to lock themselves in a room and mix up some household items that create a toxic fume.
Even though the prime minister of Japan is trying to stop the number of suicides by creating jobs and trying to break the recession and to get the economy going again (recently the money presses have been roling again in the hopes of devaluating the strong yen) it does not look like these measures will make any dent in the number of suicides committed in Japan on a yearly basis.